δύσ·κολος, ος, ον :
   I dont l’estomac est difficile, ATH. 262 a ;
   II p. ext. :
      1 d’humeur difficile, morose, chagrin, en parl. de pers. joint à ἀηδής et à δύσερις, ARSTT. Nic. 4, 6 ; à δύστροπος, DÉM. 73, 5 ; à χαλεπός, AR. Vesp. 942 ; à ὀξύθυμος, AR. Vesp. 1104 ; en parl. d’un animal rétif, PLAT. Theæt. 174 d ; en parl. de choses (âme, vieillesse) PLAT. Leg. 649 e, etc. ; EUR. Bacch. 1249 ;
      2 p. suite, en parl. de choses, déplaisant, désagréable, DÉM. 286, 25 ; 291, 21, 174 d ; particul. en parl. de maladies ou d’infirmités, p. opp. à « dangereux, mortel », etc. HPC. 77 g ; synon. de ἀκίνδυνος, ibid.

• Cp. -ώτερος, AR. Vesp. 1104 ; PLAT. Theæt. 174 d, etc.

Étym. p.-ê. p. *δύσπολος, inabordable de δ. πέλομαι ; cf. βουκόλος et αἰπόλος.

ον, (< κόλον); of persons, prop.
hard to satisfy with food (cf. Ath. 6.262a); but, generally, hard to please, discontented, fretful, peevish, Ar. V. 942; γῆρας E. Ba. 1251; δ. ψυχὴ καὶ ἀγρία Pl. Lg. 649e, cf. Arist. EN 1108a30, etc. ; τὸ δ. Pl. Lg. 791c; of animals, intractable, Id. Tht. 174d (Comp.); so in Adv. δυσκόλως, ἔχειν, διακεῖσθαι πρός τινα, D. 19.132, Isoc. 3.33; δυσκολώτερον διακεῖσθαι Pl. Phd. 84e. of things, troublesome, harassing, δ. ἡ ἡνιόχησις Id. Phdr. 246b; πυρετοί Hp. Coac. 38; generally, unpleasant, ἄν τι δ. συμβῇ D. 18.189, cf. Men. 89; εἴ τι δ. πέπρακται Θηβαίοις πρὸς ἡμᾶς D. 18.176; καιροὶ δ.
difficult times, IG2². 682.33. Adv. -λως, ὑπακούειν Hp. Epid. 3.8.
difficult to explain, Arist. SE 180b5, Metaph. 1001b1; δ. ἐστι it is difficult, Ev. Marc. 10.24, cf. Onos. 1.15 (Comp.); τὰ μὲν ῥάδια… τὰ δὲ δ. Phld. Po. 994.24. Adv. -λως hardly, with difficulty, Ev. Marc. 10.23, al.

(von κόλον nach Ath. VI.262a, d.i. δυσάρεστος καὶ σικχός), schwer zu befriedigen, unzufrieden, mürrisch ; γῆρας Eur. Bacch. 1249 ; γερόντιον Ar. Eq. 42 ; καὶ χαλεπός Vesp. 942 ; Plat. oft auch von Sachen, schwierig, καὶ χαλεπὴ ἡνιόχησις Phaedr. 246b ; θεραπεία Theag. 121b ; πρός τι Rep. III.407b ; Folgde, z.B. Arist. Eth. 4.6 ὁ πᾶσι δυσχεραίνων – δύσερις καὶ δύσκολος.
• Adv., δυσκόλως, z.B. ἔχειν Isocr. 4.129 ; πρός τι, 3.1 ; δυσκολώτερον διάκειμαι Plat. Phaedr. 84a.

δύσκολος, -ον
(< κόλον, food), [in LXX for אֵיד, Jer.29:9 (Jer.49:8) (of. δυσκολία, Job.34:30; εὔκολος, 2Ki.15:3) * ;]
__1. properly, of persons, hard to satisfy with food, hence, generally, hard to please (Eur., Plat.).
__2. Of things, difficult, hard (Arist.): Mrk.10:24.†
(AS)