(seul. prés. impf. et ao.) [ῡ]
      1 s’enfoncer, se plonger : πόντον, IL. 15, 219 ; ἐς θάλασσαν, HDT. 8, 8, dans la mer ; particul. en parl. des astres : δύνοντος ἡλίου, XÉN. An. 2, 2, 3 ; ESCHN. 2, 32 (loi), etc. litt. le soleil se plongeant (dans la mer), càd. au coucher du soleil ; ἡλίου δύναντος, POL. 9, 15, 9 ; EL. V.H. 4, 1 ; PAUS. 2, 11, 7, après le coucher du soleil ;
      2 p. suite, pénétrer dans, entrer dans : δ. δόμον, OD. 7, 81, s’engager dans une maison ; en parl. de vêtements, d’armures : ἔντεα, τεύχεα δύνειν, HOM. ou ἐν τεύχεσσιν δύνειν, IL. 23, 131, revêtir des armes ; fig. ἄχος ἔδυνεν ἦτορ, IL. 19, 367 ; ὀδύναι δῦνον μένος, IL. 11, 268, la douleur pénétra dans son cœur ;

Moy. (seul. part. prés.) se plonger dans, CALL. Epigr. 19, 6 ; 21, 2.

➳ Act. prés. ind. IL. 17, 202 ; HÉS. Sc. 151, etc. ; sbj. 3 sg. δύνῃ, SOPH. Ph. 1331 ; 3 pl. δύνωσι, HÉS. O. 616 ; inf. δύνειν, CALL. Epigr. 26 ; part. δύνοντος, ESCHL. Suppl. 255 ; EUR. Ph. 1117 ; cf. ci-dessus. — Impf. ἔδυνον, IL. 3, 339 ; poét. δῦνον, IL. 11, 268 ; ORPH. Arg. 539. — Ao. réc. ἔδυνα, BATR. 242, 256 ; part. δύναντος (v. ci-dessus).

Étym. δύω.

= δύομαι. Bei Homer nur praes. u. impft., z.B. Il. 15.219, 17.202, 392, Od. 7.81, 11.579. Vgl. ἀποδύνω und ἐξαποδύνω. – Xen. An. 2.2.3 ἡλίου δύνοντος ; Gesetz bei Aesch. 1.12 πρὸ ἡλίου δύνοντος ; Aesch. Suppl. 255 πρὸς δύνοντος ἡλίου ; Soph. Phil. 1381 ἥλιος δύνῃ ; Polyb. 9.15.9 δύνοντος τούτου (τοῦ ἡλίου); Aelian. V.H. 4.1 ἡλίου δύνοντος ; Paus. 2.11.7 μετὰ ἥλιον δύνοντα ; Maneth. 4.87 δύνοντος δ' ἄστροιο σεληναίης ; 5.94 ἢ δύνοντες ὁμοῦ (Mercur u. Mars) ἢ καὶ ὑπόγειοι ἐόντες ; 6.380 κέντρῳ ὕπερθ' ὥρης ἢ καὶ δύνοντι βεβῶτες. Es finden sich die Lesarten δύναντος, δύναντι, δύναντα, δύναντες ; wahrscheinlich aber sind diese Aoristformen zu verwerfen, u. überall die Präsensformen δύνοντος usw. vorzuziehen.