α, ον :
      1 oblique, transversal, EUR. Rhes. 372 ; A.RH. 1, 1169 ; δοχμίαν κέλευθον, EUR. Alc. 1000, en se détournant de son chemin ; adv., δόχμια, IL. 23, 116 ; EUR. Or. 1258, obliquement, de côté ;
      2 p. suite, tortueux (ravin) EUR. Alc. 578 ;
      3 t. de métr. c. δοχμιακός, A. QUINT. p. 39.

Étym. δοχμός.

α, ον, across, aslant, δόχμια… ἦλθον Il. 23.116, cf. E. Or. 1261 (lyr.); δ. κέλευθον ἐμβάνειν Id. Alc. 1000 (lyr.), cf. 575 (lyr.); πέσε δ. A.R. 1.1169. in Prosody, ποὺς δ.
the dochmiac measure, Choerob. in Heph. p. 219 C. ; ῥυθμὸς δ. Aristid.Quint. 1.17, Bacch. Harm. 100; — hence Adj. forms, δοχμιακός Aristid.Quint. l.c. ; δοχμικός, δοχαϊκός, Sch. A. Th. 128, Sch. Ar. Av. 937. (Perh. cf. Skt. jihmá- ΄oblique΄.)

α, ον, in die Queere gehend, schief, schräg, = pros. πλάγιος, s. Apoll. Lex. Hom. p. 60.4 ; Homer einmal, δόχμια ἦλθον, sie kamen von der Seite, Il. 23.116, wie Eur. Or. 1258 ; δοχμία κέλευθος Alc. 1003 ; vgl. Rhes. 372 ; δόχμιον νῶτον ἐρεισαμένη Agath. 8 (V.294); δόχμιος πέσεν Ap.Rh. 1.1169. – In der Metrik δόχμιος πούς, der dochmische Versfuß, mit vielen Veränderungen.