δυσ·κίνητος, ος, ον [ῑ]
   I difficile à mouvoir, T. LOCR. 98 c ; PLAT. Tim. 56 a ; ARSTT. H.A. 5, 19 ; POL. 1, 22, 3 ; PLUT. Alex. 4 ;
   II fig. :
      1 qui ne se laisse pas émouvoir : πρός τι, PLAT. Rsp. 503 d ; ὑπό τινος, ARSTT. Virt. et vit. 2, 1, par qqe ch. ;
      2 abs. lent ou pesant (d’esprit) ARSTT. P.A. 4, 10, 8 ; PLUT. M. 420 e ;
      3 ferme, résolu, PLUT. Thes. 36 ;
      4 inflexible, ANTH. 7, 221.

• Cp. -ότερος, ARSTT. P.A. 4, 10, etc. ; • Sup. -ότατος, PLAT. Tim. 56 a.

➳ Dor. δυσκίνατος [ᾱ] T. LOCR. l. c.

Étym. δ. κινέω.

[ῑ] ον, hard to move, Pl. Ti. 56a, Ph. 2.227 (Comp.), Thphr. Vent. 35 (Sup.); πλοῖα Plb. 1.22.3. Adv. -τως, ἔχειν πρὸς τοὺς ἀνέμους Arist. Cael. 294b17. in mental relations, δ. πρὸς τοὺς φόβους Pl. R. 503d; δ. ὑπὸ ὀργῆς Arist. VV 1250a5; δ. ποιεῖν τὴν διάνοιαν Id. PA 686a30; ἕξις δυσκινητοτέρα διαθέσεως Id. Cat. 9a10; τὸ δυσκίνητον obstinacy, Phld. Lib. p. 55 O. ; of language, clumsiness, τὸ ἄσχημον καὶ δ. Id. Po. 994.35. Adv. -τως καὶ δυσμαθῶς ἔχειν Pl. R. 503d.
firm, resolute, Plu. Thes. 36; inexorable, ᾍδης AP 7.221.
impervious to motion, of the soul, Plot. 1.4.8.

schwer zu bewegen, unbeweglich ; γᾶ Tim.Locr. 98c ; Plat. Tim. 56a ; σκώληκες, langsam sich bewegend, Arist. H.A. 5.19 ; πλοῖα Pol. 1.22 ; neben μόνιμος, fest, beständig, Plut. Thes. 36 u. öfter ; – daher = unerbittlich, ᾍδης Ep.adesp. 660 (VII. 221); – vom Geiste, langsam,
• Adv., δυσκινήτως καὶ δυσμαθῶς ἔχειν Plat. Rep. VI.503d.