ας (ἡ) [ῠ]
      1 domination, puissance, SOPH. O.R. 593 ; DÉM. 316, 18 ; δ. ὀλίγων ἀνδρῶν, THC. 3, 62, domination de qqes hommes, d’où pouvoir d’une oligarchie ;
      2 p. suite, oligarchie, THC. 4, 78 ; PLAT. Gorg. 492 b ; au plur. XÉN. Hell. 5, 4, 6 ; PLAT. Rsp. 499 b, etc. ; classée par Aristote avec la τυραννίς, ARSTT. Pol. 4, 5, 2 ; en parl. du sénat romain, DC. 52, 1 ;
      3 gouvernement d’une ville ou d’une province, POL. 3, 18, 1 au plur.

Étym. δυναστεύω.

ἡ, power, lordship, domination, S. OT 593, D. 18.67; δ. ὀλίγων ἀνδρῶν Th. 3.62; πολιτικαὶ δ.
the exercise of political power, Pl. Tht. 176c; οἱ τὰς δ. ἔχοντες Isoc. 2.8, cf. 9.19, Plb. 3.18.1.
close oligarchy, opp. ἰσονομία, Th. 4.78, cf. And. 2.27, X. HG 5.44.46, etc. ; ὑπὸ τῶν ὀλίγων δ. Pl. Plt. 291d; opp. πολιτεία, Arist. Pol. 1272b10; distd. fr. ὀλιγαρχία, ib. 1292b10, cf. 1293a31; in pl., of the Roman Senate, D.C. 52.1. in pl., mighty deeds, LXX 4 Ki. 13.12, al.

ἡ, Macht, Herrschaft, bes. wenn mehrere eine solche Macht wider die Gesetze ausüben, die bei dem Einzelnen τυραννίς heißt, vgl. Arist. Pol. 4.5, wo er sie als eine Art der Oligarchie bestimmt, ὅταν παῖς ἀντὶ πατρὸς εἰσίῃ (also erblich) καὶ ἄρχῃ μὴ ὁ νόμος ἀλλ' οἱ ἄρχοντες ; so wie Thuc. 3.62 δυναστεία ὀλίγων ἀνδρῶν εἶχε τὰ πράγματα ; u. Plat. τὴν ὑπὸ τῶν ὀλίγων δυναστείαν, Polit. 291d ; ἀρχήν τινα ἢ τυραννίδα ἢ δ. Gorg. 429b ; δ. ἢ βασιλεῖαι Rep. V.499b. Diese Herrschaft kann in Aristokratie übergehen, Plat. Legg. III.681d ; οἱ τὰς δυναστείας ἔχοντες Isocr. 2.8 ; vgl. 4.65 ; Lys. 2.18, 9.14 ; Xen. Hell. 5.4.6 u. Sp. Bei Pol. 3.18.1 = die höchste Magistratur in den Städten. Allgemeiner, = Herrschaft ; Soph. O.R. 593 neben ἀρχή, der τυραννίς entggstzt ; Φιλίππου, Ἀλεξάνδρου, Dem. 18.270.

1. power, lordship, sovereignty , (Sophocles Tragicus), etc.
2. an oligarchy , (Thucydides)
from δῦναστεύω (ML)