δρίος < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

δρίος

Bailly

(τὸ) [ῐ] seul. nom. et acc. sg. δρίος, OD. 14, 353 (nom.) ; ANTH. 7, 203 (acc.) ; OPP. H. 4, 588 (acc) ; pl. δρία, HÉS. O. 528 ; SOPH. Tr. 1012 ; EUR. Hel. 1326 ; A.RH. 4, 970, petit bois, taillis.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

εος, τό, copse, thicket, δρίος ὕλης copse-wood, Od. 14.353; δ. εὔδενδρον, ὑλῆεν, AP 7.193 (Simm.), 203 (Id.); ἅπαν Oppian. H. 4.588; ἀν’ ἐρῆμον δ. Lyr.Alex.Adesp. 7.3; heterocl. pl. δρία, τά, Hes. Op. 530, S. Tr. 1012 (hex.), E. Hel. 1326 (lyr.); also dat. pl. δρισί (as if from δρίες) dub. in IG 14.217.43.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

das Gebüsch, verwandt mit δρῦς, δόρυ, δένδρεον ; vgl. δριάω. Bei Homer δρίος einmal, Od. 14.353 ὅθι τε δρίος ἦν πολυανθέος ὕλης. Das Geschlecht ist in dieser Stelle nicht zu erkennen. Simm. A.P. 7.203 ἀν' ὑλῆεν δρίος εὔσκιον ; Simm. AP 7.193 κατ' εὔδενδρον στείβων δρίος ; Oppian. Hal. 4.588 ἅπαν δρίος. Plural. δρία : Hes. O. 530 ἀνὰ δρία βησσήεντα ; Soph. Trach. 1012 κατά τε δρία πάντα καθαίρων ; Eur. Hel. 1326 πέτρινα κατὰ δρία πολυνιφέα ; Ap.Rh. 4.970 ἑρσήεντα κατὰ δρία. Bei gramm. findet sich auch nominat sing. δρίον. Vgl. die Eigennamen Δρίον und Δρίος.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)