'δράω-ῶ (impf. ἔδρων, f. δράσω ; ao. ἔδρασα, pf. δέδρακα ; pass. ao. ἐδράσθην, pf. δέδραμαι) [ρᾱ] faire, sel. ARSTT. Poet. 3, 6, syn. dor. de ποιεῖν, et de l’att. πράττειν ; employé au sens de ποιεῖν, ARSTT. Pol. 2, 2 ; joint à ποιεῖν, PLAT. Soph. 233 d ; particul. :
      1 agir, p. opp. à être inactif, d’où servir, être serviteur, ou servante (cf. δρήστης) : αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν, ὅττι θέλοιεν, OD. 15, 317, dès lors, je les servirais bien pour tout ce qu’ils voudraient ;
      2 agir, faire, p. opp. à πάσχω : εὖ δρῶσαν, εὖ πάσχουσαν, ESCHL. Eum. 868, faisant le bien, bien traitée ; κακῶς δράσαντες οὐκ ἐλάσσονα πάσχουσι, ESCHL. Pers. 813, ayant fait le mal, ils éprouvent des maux aussi grands ; πολλὰ δρῶν ἀντιπάσχω χρηστά, SOPH. Ph. 584, rendant beaucoup de services, j’en reçois en échange ; τά γ' ἔργα μου πεπονθότ' ἐστὶ μᾶλλον ἢ δεδρακότα, SOPH. O.C. 267, ce que j’ai fait est d’un homme qui a subi (la fatalité) plutôt qu’il n’a volontairement agi ;
      3 faire, exécuter, accomplir : τι, ESCHL. Pr. 743 ; AR. Vesp. 457, etc. qqe ch. ; δρᾶν τι, faire qqe ch., réussir, p. opp. à οὐδὲν ποιεῖν, ne venir à bout de rien, ne pas réussir, SOPH. Tr. 160 ; τὸ δρώμενον, SOPH. El. 40 ; THC. 5, 102, l’action, le fait ; τὰ δρώμενα, DC. 37, 57, les faits ; ce qu’on fait, ce qui se passe, p. opp. à λόγοι, SOPH. O.C. 1644 ; abs. en mauv. part, faire (un mauvais coup), commettre (un crime) : τὸν δεδρακότα, SOPH. O.R. 267, le meurtrier (de Laïus) ; ὁ δράσας, PLAT. Leg. 878 e, le coupable ; οἱ δεδρακότες, DH. 2, 52, les coupables ; en b. part, accomplir un sacrifice = θύειν, ATH. 660 a ; avec double rég. : τινά τι, SOPH. O.C. 854, etc. ; τι εἴς τινα, SOPH. O.C. 976 ; τί τινι, SOPH. O.R. 1402, faire qqe ch. (du bien, du mal) à qqn ; εὖ ou κακῶς δρᾶν τινα, SOPH. Aj. 1154 ; ἀγαθόν τι δρᾶν τινα, PLAT. Leg. 641 a, faire du bien ou du mal à qqn ; τὰ εὖ δεδραμένα, THC. 3, 54, les bienfaits ; en outre, δράω s’emploie dans div. locut. : τί δράσω ; SOPH. Aj. 809, 920, que ferai-je ? pour marquer le découragement ou le désespoir ; οἶσθ' ὃ δρᾶσον ; AR. Pax 1061, sais-tu ce que tu dois faire ? τουτὶ τί δρᾷ τὸ ποτήριον ; AR. Eq. 237, que fait là (càd. que signifie) cette coupe ?

➳ Prés. opt. δρῷμι, SOPH. Ph. 895, épq. δρώοιμι, OD. 15, 317 ; opt. att. δρῷην, EUR. Or. 779 ; δρῴης, SOPH. Ant. 70 ; δρῴη, SOPH. El. 258 ; PLAT. Rsp. 398, ou δρῷ, PLAT. Ep. 989 ; δρῷμεν, EUR. Cycl. 132, ou δρῷημεν, SOPH. Ph. 1393 ; inf. ion. δρῆν, HPC. 3, 290. Ao. épq. part. δρήσας, THGN. 954. Pass. pf. δέδραμαι, EUR. H.f. 169 ; AR. Pax 1039 ; ou δέδρασμαι (var. δέδραμαι) THC. 3, 54. — Par except. [ᾰσ] dans δράσας, ANTH. 8, 192.

Étym. inconnue.

'

Aeol. 3 pl. δραῖσι Alc. Supp. 27.11, subj. δρῶ, δρᾷς, δρᾷ, opt. δρῴην, Ep. δρώοιμι Od. 15.317; παραδρώωσι ib. 324; impf. ἔδρων ; fut. δράσω ; aor.1 ἔδρασα, Ion. ἔδρησα Thgn. 954; pf. δέδρακα ; — Pass., aor.1 ἐδράσθην, δρασθείς, Th. 3.38, 6.53; pf. δέδραμαι (δεδρασμένων is f.l. in Id. 3.54)
do, accomplish, esp.
do some great thing, good or bad (acc. to some δ. was the equiv. Dor. Verb for Att. πράττειν, Arist. Po. 1448b1), αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν ἅσσ’ ἐθέλοιεν Od. 15.317 (where the Sch. interprets it διακονοίην, δουλεύοιμι I would serve…, cf. δρήστης); ἄνδρες δραῖσιν ἀτάσθαλοι Alc. l.c. ; opp. πάσχω, freq. in Trag., εὖ δρῶσαν, εὖ πάσχουσαν A. Eu. 868; ἄξια δράσας ἄξια πάσχων Id. Ag. 1527; κακῶς δράσαντες οὐκ ἐλάσσονα πάσχουσι Id. Pers. 813; of one in extreme perplexity, τί πάθω; τί δὲ δρῶ; Id. Th. 1062, cf. Ch. 899; δρῶν ἀντιπάσχω χρηστά S. Ph. 584; prov., 'δράσαντι παθεῖν' τριγέρων μῦθος τάδε φωνεῖ A. Ch. 313; δράσαντι γάρ τοι καὶ παθεῖν ὀφείλεται Id. Fr. 456, cf. S. OT 1272; τά γ’ ἔργα μου πεπονθότα… μᾶλλον ἢ δεδρακότα acts of suffering rather than of doing, Id. OC 267; ὁ δρῶν the doer, whoever he be, A. Ag. 1359, etc. ; ὁ δράσας the culprit, Pl. Lg. 879a, cf. S. Tr. 1108; ὁ δεδρακώς Id. OT 246, D. 23.40; used to avoid repetition of a verb, Th. 2.49, al. ; c. dupl. acc., οἷ’ ἔργ’ ὁ παῖς μ’ ἔδρασεν S. Ph. 940, cf. OC 854, etc. ; with Adv., εὖ, κακῶς δρᾶν τινά, do one a good or ill turn, Thgn. 108, S. Aj. 1154; δρᾶν τι εἴς τινα Id. OC 976; τί τινι Id. OT 1402; πάντα δρᾶν try every way, cj. in E. Hipp. 284; παντὸς εἶχε δρῶντος ἡδονήν was satisfied with the doing, S. OC 1604; τὰ δρώμενα what is doing or being done, ib. 1644, cf. D.C. 37.57; sg., τὸ δρώμενον S. El. 40, Th. 5.102; τί δράσω; to express helplessness or despair, S. Aj. 920, etc. ; for οἶσθ’ οὖν ὃ δρᾶσον, v. *εἴδω fin.
of things, τουτὶ τί δρᾷ τὸ ποτήριον; Ar. Eq. 237; ὅπερ ἡ λίθος δρᾷ τὸν σίδηρον Luc. Im. 1; so, generally, to be active, εἰς ἄλληλα πάσχειν καὶ δ. Chrysipp. Stoic. 2.135, cf. Prisc.Lyd. 4.10.
offer sacrifice or perform mystical rites, δ. τὰ ἱερά IG1². 4, cf. 188, Ath. 14.660a, Paus. 1.43.2, Iamb. Myst. 1.21, etc. ; — Pass., τὰ δρώμενα Gal. UP 7.14, Sopat. in Rh. 8.1 W., etc. ; τὰ δημοσίᾳ δρώμενα Plu. Num. 9.

= ὁράω, A.D. Adv. 139.8, EM 287.7.

nach EM. u. B A. 549.24, dor. = ὁρῶ, womit ὑπόδρα, δρακεῖν zusammenhängen soll.

δράσω, tun ; perf. pass. δέδραμαι, Eur. Andr. 800 u. sonst, aber bei Sp. häufig δέδρασμαι, als v.l. auch Thuc. 3.54 ; δρασθείς 6.53 ; ἐδράσθη Poll. 9.156 ; s. unten adj. verb. – Bei Homer einmal : Od. 15.317 αἶψά κεν εὖ δρώοιμι μετὰ σφίσιν, ὅττ' ἐθέλοιεν, von einem Diener, der aufwarten, bedienen will. Merkwürdig ist, daß die beiden einzigen Homerischen Komposita, παραδράω und ὑποδράω, sich auch nur in demselben Stücke der Odyssee finden, jedes einmal, vom Aufwarten des Dieners, Od. 15.324 οἷά τε τοῖς ἀγαθοῖσι παραδρώωσι χέρηες, vs. 333 οἵ σφιν ὑποδρώωσιν. Von andern Wörtern desselben Stammes finden sich bei Homer δραίνω, ὀλιγοδρανέω. δρηστήρ, δρήστειρα, ὑποδρηστήρ, δρηστοσύνη. – Folgende:
a) intr., tätig sein ; handeln, im Ggstze von παθεῖν, bes. bei den Dorern, wie das att. πράττω. Arist. poet. 3.6 ; so εὖ δρῶσαν, εὖ πάσχουσαν Aesch. Eum. 830 ; vgl. Ch. 311 ; ὅστις γὰρ εὖ δρᾶν εὖ παθὼν ἐπίσταται Soph. Phil. 668 ; ποιεῖν καὶ δρᾷν, tun u. handeln, vrbdt Plat. Soph. 233d.
b) trans., vollbringen, ausführen ; τί, etwas Gewaltiges ausführen, im guten und im bösen Sinne ; Tragg. u. in Prosa ; οὐδὲν δράσεις, du wirst nichts ausrichten, Ar. Eccl. 704 ; οἱ δεδρακότες, die Täter, die Schuldigen, Dion.Hal. 2.52, 4.5 ; vgl. Soph. O.R. 246 ; ὁ δράσας Plat. Legg. IX.878e ; τὰ δρώμενα, das Getane, die Taten, Soph. oft ; – τινά τι, Einem etwas antun ; τοιαῦτ' Ἀτρεῖδαί με δεδράκασι Soph. Phil. 315 ; ὅσιον θεοὺς δρᾶν Eur. Suppl. 40 ; τί ποτ' ἀγαθὸν ἂν δράσειεν ἡμᾶς ; Plat. Legg. I.641a ; τί ἂν δράσειεν αὐτοὺς ὅ τι οὐκ ἂν μεῖζον ἀντιπάθοιεν Thuc. 6.35 ; aber πᾶν δέ σοι δρῴημεν ἄν Eur. Cycl. 132 ist : in Allem möchten wir dir dienen, beistehen ; μὴ δρᾶ τοὺς τεθνηκότας κακῶς Soph. Aj. 1133, u. A.; τὰ εὖ δεδρασμένα, Wohltaten, Thuc. 3.54 ; δρᾶν εἴς τινα, gegen Einen verüben, Soph. O.C. 980 ; DC. 71.3 ; ταὐτὰ δρᾶν περί τι, eben dasselbe tun, Plat. Polit. 279c ; vgl. τὰ περὶ τοὺς Ἑρμᾶς δρασθέντα Thuc. 6.53 ; – πάντα δρᾶν, bei Tragg. u. in Prosa, Alles tun, Alles aufbieten ; τί δρῶ ; was soll ich tun ? Tragg.; – τὸ δρῶν, das Tätigsein, der Beistand, Soph. O.C. 1600 ; οἶσθ' ὃ δρᾶσον, weißt du, was du tun mußt ? Ar. Pax 1061 u. öfter ; vgl. Hermann zu Viger. p. 740 ; – τουτὶ τί δρᾷ τὸ ποτήριον ; d.i. was bedeutet dieser Becher ? Ar. Eq. 237. Nach Ath. XIV.660a heißt es in der ältern Sprache auch »ein Opfer verrichten«, ἔρδειν. – Adj. verb. δραστέος, was getan werden muß ; ἐκμαθεῖν τί δραστέον Soph. O.R. 1443 ; ὁποῖα δραστέ' ἐστίν Tr. 1194 ; Eur. u. Plat. Polit. 268d, Phil. 20a.