ος et α, ον, d’esclave ou d’esclavage, servile, HDT. 7, 8, etc. ; ESCHL. Pers. 50, etc. ; EUR. Tr. 595, etc. ; δούλιον ἦμαρ, IL. 6, 463, etc. le jour de la servitude, càd. la servitude elle-même.

➳ Fém. -ία, ESCHL. Ag. 1084 ; fém. ion. -ίη, HDT. 3, 14 ; fém. -ιος, SOPH. Aj. 497 ; ANTH. 7, 401.

Étym. δοῦλος.

α, ον (ος, ον AP 7.401 (Crin.)), slavish, servile, in Hom. only δούλιον ἦμαρ the day of slavery, Il. 6.463, al., cf. IG1². 763; ἐσθῆτι δουλίῃ (δουληΐῃ is f.l.) Hdt. 3.14; δ. ζυγόν Id. 7.8. γ΄, A. Ag. 953, Th. 471; δ. τροφή S. Aj. 499.
2. of a slave, δ. φρήν a slave΄s mind, A. Ag. 1084 (lyr.); ἔργον (prob.) PGrenf. 2.78.11 (iv AD).
In a few places the Med. Ms. of A. gives δούλειος (Th. 75, 471, 793), but the metre freq. requires δούλιος (Pers. 50 (anap.), Ag. 953, 1041, al., so in S. Aj. 499), never δούλειος ; in E., however, δούλειος is certainly required (v. sub v.). The common form in Att. Prose is δουλικός, and δοῦλος is used as Adj. in same sense.

ον, auch δουλία φρήν, Aesch. Ag. 1054, sklavisch, knechtisch ; Homer dreimal, in der Verbindung δούλιον ἦμαρ, der Tag der Knechtschaft, d.h. der Tag, an welchem ein Freier zum Sklaven wird, Il. 6.463, Od. 14.340, 17.825 ; vgl. s.v. Δούλη ; – ζυγόν Aesch. Pers. 5, öfter ; αἶσα, Ch. 75 ; τροφή, Soph. Aj. 494 ; Eur. Tr. 595 u. sp.D. Auch Her. 7.8.3.