ῆς, ou δόχμη, ης (ἡ) palme, mesure de la largeur d’un travers de main, CRAT. (Com. fr. 2, 206) ; AR. Eq. 318.

➳ Duel δόχμα, COM. (Com. fr. 4, 627).

Étym. δοχμός.

or δόχμη, ἡ, (< δέχομαι) space contained in a hand΄s breadth, Cratin. 350, Ar. Eq. 318, Com.Adesp. 571, Scyl. 112; expld. as, = παλαιστή, Sch. Ar. ad loc. ; but also as, = σπιθαμή, Phot. s. h. v. ; Hsch. and Suid. give both senses. (On the accent, v. Ael. Dion. Fr. 136, Poll. 2.157.)

ἡ (δέχομαι), ein Längenmaß, Ar. Eq. 318, so weit man mit ausgespreizter Hand zwischen dem Daumen u. dem kleinen Finger fassen kann, wie Phot. lex. aus Cratin. (wo δόχμη steht) es σπιθαμή erkl., u. EM. τὸ δεκτικὸν τῆς χειρός ; Schol. Ar. erkl. παλαιστή, u. Poll. 2.157 τοὺς τέσσαρας δακτύλους συγκλεισθέντας, also eine Breite von vier Fingern.