ή, όν, apte à se faire une opinion, PLAT. Theæt. 207 e ; ARSTT. Nic. 6, 13, 2 ; δοξαστικὴ ἐπιστήμη, PLAT. Soph. 233 c, l’art de conjecturer.

Étym. δοξάζω.

ή, όν, forming opinions, conjecturing, opp. ἐπιστήμων, Pl. Tht. 207c; δ. ἐπιστήμη conjectural knowledge, Id. Sph. 233c, cf. 268c; δ. ἔννοιαι pertaining to judgement, Epicur. Sent. 24; τὰς δοξαστικὰς (sc. φαντασίας) belonging to opinion, Phld. Herc. 1003; τὸ δ. [μέρος τῆς ψυχῆς], opp. τὸ ἐπιστημονικόν, Arist. EN 1140b26. in good sense, original, full of ideas, ψυχὴ ἀνδρικὴ καὶ δ. Isoc. 13.17; τὸ δοξαστικόν Antig. Nic. ap. Heph.Astr. 2.18. Adv. -κῶς, opp. κατ’ ἀλήθειαν, Arist. APr. 43b8, cf. Phld. Oec. p. 14J., S.E. M. 11.156, Procl. in Prm. p. 609 S.

meinend, Ggstz von ἐπιστήμων, Plat. Theaet. 207c ; dah. ἡ δοξαστική, Soph. 268c ; ein Schein-Wissen, 233e. Bei Arist. Eth. Nic. 6.5 extr. ist τὸ δοξαστικὸν ψυχῆς μέρος, wovon 13.2 die φρόνησις u. die δεινότης als zwei εἴδη angegeben werden, = Urteilskraft.
• Adv., Sext.Emp. adv. math. 11.155.