(seul. ao. itér. δοιάζεσκον) être dans le doute, hésiter, A.RH. 3, 819.

Étym. δοιός, cf. δοάζω².

or δοάζω, consider in two ways, be in two minds; hence, have a mind to, aor., δοίαξε φάσγανον ἐν στέρνοισι πᾶξαι B. 10.87; also βουλὰς δοιάζεσκε was hesitating between…, A.R. 3.819; ὁππότε δοῦπον… δοάσσαι (poet. aor. opt.) when she imagined a noise, ib. 955; — Med., δοάσσατο she doubted, ib. 770; δοιάζοντο λεύσσειν imagined they saw, Id. 4.576. (The forms in δοα- and some meanings are due to confusion with δοάσσατο.)

verdoppeln u. dah zweifelhaft sein ; βουλὰς δοιάζεσκε, in dem Entschluß. Ap.Rh. 3.819 ; δοιάζοντο λεύσσειν, sie vermeinten zu sehen, 4.576. Er sagt auch δοάσσατο, war unschlüssig, 3.770, wie ὁπότε δοῦπον δοάσσαι, wenn sie wähnte, 3.955. Sonst nur in VLL.