[ῐ] (f. διώξω ou διώξομαι, ao ἐδίωξα, pf. δεδίωχα ; pass. ao. ἐδιώχθην, pf. δεδίωγμαι) :
   I faire mouvoir rapidement, en parl. du vent ou des rameurs qui poussent un navire, OD. 5, 332 ; νηῦς ῥίμφα διωκομένη, OD. 13, 162, vaisseau lancé avec vitesse ; ἅρμα διώκειν, ESCHL. Pers. 84, lancer un char ; διώκειν πόδα, ESCHL. Eum. 403 ; EUR. Or. 1344, précipiter sa marche ; βέλος χερί, PD. I. 8, 35 lancer un trait ; φόρμιγγα πλάκτρῳ, PD. N. 5, 24, frapper (litt. mettre en mouvement) une lyre avec le plectre ; au pass. être poussé vivement : fig. διώκομαι μολεῖν, SOPH. El. 871, je suis poussée à venir ; d’où intr. en apparence (s.-e. ἵππον, νῆα, etc.) s’élancer, IL. 23, 344, 424 ; OD. 12, 182 ; XÉN. An. 7, 2, 20 ;
   II poursuivre, d’où :
      1 se mettre à la poursuite de, acc. IL. 22, 158 ; joint à φέϐεσθαι, « faire fuir », IL. 5, 223 ; p. opp. à φεύγειν : XÉN. Mem. 2, 8, 6, etc. ; δρόμῳ δ. XÉN. An. 6, 3, 25, poursuivre en courant ; cf. νῦν ὧδε θέεις ἀκίχητα διώκων, IL. 17, 75, maintenant tu cours ainsi poursuivant sans atteindre ; δ. πεδίοιο, IL. 5, 223, poursuivre à travers la plaine ; διώκειν πρός, PLUT. Eum. 7, poursuivre vers, jusqu’à, etc. ; au pass. être poursuivi, d’où fuir (fut. moy. au sens pass. διώξεται) SPT. Amos 2, 16 ; Esaï. 13, 14 ;
      2 presser, contraindre, violenter, d’où chasser : δ. τινά, OD. 18, 408, chasser qqn ; δ. τινὰ ἔκ γῆς, HDT. 9, 77, chasser qqn d’un pays ;
      3 t. de droit, poursuivre, accuser devant les tribunaux, p. opp. à φεύγειν, être accusé, PLAT. Euthyphr. 3 e ; ὁ διώκων, ESCHL. Eum. 583 ; AR. Vesp. 902, le poursuivant, le demandeur ; p. opp. à ὁ φεύγων, l’accusé, le défendeur, PLAT. Rsp. 405 b ; δ. τινά τινός (τυραννίδος, etc.) HDT. 6, 104, accuser qqn de qqe ch. (de tyrannie, etc.) ; τινά τινος εἵνεκεν, HDT. 6, 136, litt. accuser qqn au sujet de qqe ch. ; θανάτου ou περὶ θανάτου τινὰ δ. XÉN. Hell. 7, 3, 6, poursuivre qqn pour une cause capitale ; γραφὴν ou δίκην δ. τινά, ANT. 115, 24 ; DH. 7, 52, intenter un procès à qqn ; seul. avec l’acc. du grief : τόν τινος φόνον δ. EUR. Or. 1534, litt. poursuivre le meurtre, càd. le meurtrier de qqn ; avec l’inf. ἐδίωκε τὸν Λεπίδου παῖδα βουλεύσεως ἐπὶ Καίσαρι, ἐδίωκε δὲ καὶ τὴν μητέρα τῷ παιδὶ συνεγνωκέναι, APP. Civ. 4, 50, il poursuivit le fils de Lépide pour complot contre César ; il poursuivit aussi la mère comme complice (litt. pour avoir conspiré avec le fils) ;
      4 s’attacher à, rechercher : τὰς τιμάς, THC. 2, 63 ; τὴν ἡδονήν, PLAT. Prot. 354 c ; τὴν ἀλήθειαν, PLAT. Gorg. 482 e, poursuivre les honneurs, le plaisir, la vérité, etc. ; δ. τινά, XÉN. Mem. 2, 8, 6 ; 4, 4, 24, s’attacher à qqn (ami, maître, etc.) ; δ. τοὺς ξηροὺς τόπους, TH. H.P. 1, 4, 2, rechercher les lieux secs, en parl. de plantes ;
      5 continuer sans interruption, poursuivre (sa route) abs. PLUT. Cæs. 17 ; CHARÈS (ATH. 575 e) ; fig. δ. λόγον, PLAT. Soph. 251 a (cf. Rsp. 454 a) poursuivre un raisonnement ; p. suite, exposer en détail, décrire : ὕμνῳ ἀρετάς, PD. I. 3, 21, chanter les mérites (de qqn) ;

Moy. :
      1 poursuivre : τινα πεδίοιο, IL. 21, 602, poursuivre qqn à travers la plaine ;
      2 chasser : δόμοιο, OD. 18, 8, d’une maison ;
      3 poursuivre en justice : τινα δειλίας, AR. Eq. 368, poursuivre qqn pour crime de lâcheté ;
      4 poursuivre, s’attacher à, acc., joint à φιλέω, PLAT. Theæt. 168 a.

➳ Act. prés. inf. poét. διωκέμεναι, OD. 15, 278, ou διωκέμεν, IL. 5, 223. Impf. duel διώκετον, IL. 10, 364. Fut. διώξω, PD. O. 3, 45 ; I. 8, 35 ; XÉN. An. 1, 4, 8 ; Cyr. 6, 3, 13 ; DÉM. 989, 11, etc. et διώξομαι, THC. 7, 85 ; XÉN. Cyr. 1, 3, 14 ; 4, 1, 19 ; 4, 3, 18 ; PLAT. Prot. 313 c, Theæt. 168 a. Pf. rare δεδίωχα, HYPÉR. Lyc. p. 29, Baiter-Sauppe. — Pass. prés. 1 pl. διωκόμεθα, AR. Ach. 700 ou διωκόμεσθα, EUR. Her. 50. Fut. réc. διωχθήσομαι, DS. 19, 95 ; POLYEN 2, 13 (v. le moy.). Ao. ἐδιώχθην, HDT. 5, 73 ; ANT. 2, 3, 6 Baiter-Sauppe, etc. Pf. réc. part. δεδιωγμένος, NT. Matth. 5, 10. — Moy. prés. διώκομαι, ESCHL. Ch. 289 ; part. -όμενος, DH. 1, 87. Impf. 3 sg. poét. διώκετο, IL. 21, 602 ; OD. 18, 8. Fut. διώξομαι, au sens act. (v. ci-dessus) ; au sens pass. 3 sg. διώξεται, SPT. ll. cc. ; inf. διώξεσθαι DH. 3, 20.

Ep. inf. διωκέμεναι, έμεν (v. infr.); fut. -ξω Sappho 1.21, Pi. O. 3.45, X. Cyr. 6.3.13 (s.v.l.), An. 1.4.8, D. 38.16 codd. ; but διώξομαι Ar. Eq. 368 (and Elmsl. restored διώξει for -εις in Eq. 969, Nu. 1296, Th. 1224), Pl. Tht. 168a; aor. ἐδίωξα ; aor.2 ἐδιώκαθον (v. διωκάθω); pf. δεδίωχα Hyp. Lyc. 16; — Med. (v. infr.); — Pass., fut. διωχθήσομαι D.S. 19.95, Polyaen. 2.13; but διώξομαι in pass. sense, LXX Am. 2.16, D.H. 3.20; aor. ἐδιώχθην Hdt. 5.73, Antipho 2.1.3, 6, (< ἐπ, κατ-) Th. 3.69, 3.4; pf. δεδίωγμαι Ev. Matt. 5.10; (cf. Ϝιώκω GDI 3153 (Corinthian vase); v. δίω)
cause to run, set in quick motion, opp. φεύγω ; pursue, chase, in war or hunting, φεύγοντα διώκειν Il. 22.199, etc. ; abs., πεδίοιο διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι 5.223, cf. Hdt. 9.11; — Med., διώκεσθαί τινα πεδίοιο, δόμοιο, chase one over or across…, Il. 21.602, Od. 18.8. c. acc. pers., of a lover, Sappho l.c. ; follow, X. HG 1.1.13; τοὺς εὐγνώμονας Id. Mem. 2.8.6; δ. καὶ φιλεῖν τινα Pl. Tht. 168a, cf. Ev. Luc. 17.23.
pursue an object, seek after, ἀκίχητα διώκειν Il. 17.75; σὸν μόρον δ. S. Aj. 997; τιμὰς δ. Th. 2.63; ἡδονήν, τὸ ἀγαθὸν καὶ καλόν, Pl. Phdr. 251a, Grg. 480c; ἀλήθειαν ib. 482e; δικαιοσύνην Ep. Rom. 9.30; λαθραίαν Κύπριν Eub. 67.9; prov., τὰ πετόμενα δ. Arist. Metaph. 1009b38; κατὰ σκοπὸν δ. Ep. Phil. 3.14; of plants, δ. τοὺς ξηροὺς τόπους seek them, Thphr. HP 1.4.2; δ. τὰ συμβάντα or τὸ συμβαῖνον follow or wait for the event, D. 4.39, 10.21; — Med., διώκεσθαι τὸ πλέον ἔχειν D.H. 1.87 (s.v.l.); μοῖρα διωξαμένη [αὐτούς] IG 5(1).1355 (Messenia).
pursue an argument, τὴν ἐναντίωσιν Pl. R. 454a; also, describe, ὕμνῳ ἀρετάς Pi. I. 4 (3).21; τὴν Ἡρακλέους παίδευσιν X. Mem. 2.1.34; recite, λόγον PMagPar. 1.958, cf. 335 (Pass.).
drive or chase away, διώκω οὔτιν’ ἔγωγε I don΄t force any one away, Od. 18.409; ἐκ γῆς Hdt. 9.77; banish, Id. 5.92. εʹ ; metaph, διώκεις μ’ ᾗ μάλιστ’ ἐγὢσφάλην you push or press me…, E. Supp. 156. of the wind, drive a ship, Od. 5.332; of rowers, impel, speed on her way, ῥίμφα διώκοντες (sc. τὴν νῆα) 12.182; νηῦς ῥίμφα διωκομένη 13.162; Συριηγενὲς ἅρμα διώκων driving it, Orac. ap. Hdt. 7.140, cf. A. Pers. 84; ἄτρυτον δ. πόδα Id. Eu. 403, cf. Th. 371. seemingly intr., drive, drive on, Il. 23.344, 424; gallop, run, etc., dub. in A. Th. 91 (lyr.); ἀναπηδήσαντες ἐδίωκον X. An. 7.2.20; ἅμα διώκοντος on the march, Plu. Caes. 17; c. acc. spatii, διώξας περὶ ὀκτακοσίους σταδίους Chares 17.
urge, impel, βέλος χερί Pi. I. 8 (7).35; φόρμιγγα πλάκτρῳ Id. N. 5.24; esp. of music, δ. μοῦσαν Pratin. Lyr. 5; δ. μέλος Simon. 29; — Pass., ὑφ’ ἡδονῆς διώκομαι… σὺν τάχει μολεῖν S. El. 871. of work, urge on, carry forward, σκαφήτρους PFay. 112.2 (i AD). pf. part. Pass. δεδιωγμένος hurried, rapid, σφυγμοί Aret. SA 2.8. as law-term, prosecute, ὁ διώκων the prosecutor, opp. ὁ φεύγων, the defendant, Hdt. 6.82 (pl.), A. Eu. 583, etc. ; ὁ διώκων τοῦ ψηφίσματος τὸ λέγειν…, he who impeaches the clause in the decree…, D. 18.59; γραφὰς δ. Antipho 2.1.5; γραφὴν δ. τινά indict, D. 59.69; δ. εἰσαγγελίαν Hyp. Eux. 9; δ. τινὰ περὶ θανάτου X. HG 7.3.6; c. gen. criminis, accuse of…, prosecute for…, δ. τινὰ τυραννίδος Hdt. 6.104; δειλίας Ar. Eq. 368; παρανόμων And. 1.22, cf. διωκάθειν· ψευδομαρτυρίων D. 29.13, etc. ; δ. ἀπάτης εἵνεκεν Hdt. 6.136; φόνον τινὸς δ.
avenge another΄s murder, E. Or. 1534 (anap.), cf. Arist. Pol. 1269a2; δίκην δ.
pursue one΄s rights at law, D. 54.41; δίκας μὴ οὔσας δ. Lys. 32.2; c. acc. et inf., accuse one of doing, App. BC 4.50; — Pass., ὁ διωκόμενος Antipho 2.1.5; θανάτου ὑπό τινος διώκεσθαι X. Ap. 21; with play on 1.1, Ar. Ach. 698 sq.
persecute, Ev. Jo. 5.16, al. ; δεδιωγμένοι ἕνεκα δικαιοσύνης Ev. Matt. 5.10.

(δίω ?), am gewöhnlichsten im praes. u. impf., fut. διώξω Pind. Ol. 3.45 Ar. Th. 1224 Xen. Cyr. 6.3.13, An. 1.4.8 Dem. 38.16 u. Sp.; sonst διώξομαι, wie Ar. Eq. 368 Plat. Theaet. 168a, Prot. 313c, Xen. Cyr. 4.1.19;
1) in schnelle Bewegung setzen, Hom. Il. 8.439 Ζεὺς Ἴδηθεν ἅρμα καὶ ἵππους Οὔλυμπόνδε δίωκε, Scholl. Aristonic. δίωκε : ἡ διπλῆ, ὅτι κυρίως διώκειν λέγεται, ὅταν προφεύγῃ τις· νῦν δὲ ἐπὶ τοῦ συντόνως ἐλαύνοντος. Hiernach betrachtete Aristarch die unten sub 2) aufgeführte Bedeutung »verfolgen« als die Grundbedeutung, und die hier sub 1) aufgeführte Bedeutung »in schnelle Bewegung setzen« als katachrestisch. Vgl. noch Scholl. Aristonic. Il. 22.158 ; Lehrs Aristarch. p. 150. Vom Wagenlenker, ohne Objekt, παρεξελάσῃσθα διώκων, intell. τοὺς ἵππους, Il. 23.844 ; παρατρέψας ἔχε μώνυχας ἵππους ἐκτὸς ὁδοῦ, ὀλίγον δὲ παρακλίνας ἐδίωκεν Il. 23.424. Aehnlich vom Kunstreiter Il. 15.681 σεύας ἐκ πεδίοιο μέγα προτὶ ἄστυ διώκῃ, v.l. δίηται, s. Scholl. Vom Schiff, Od. 12.182 αὐτοὶ δ' ἑζόμενοι πολιὴν ἅλα ταπτον ἐρετμοῖς. ἀλλ' ὅτε τόσσον ἀπῆμεν ὅσον τε γέγωνε βοήσας, ῥίμφα διώκοντες, τὰς δ' οὐ λάθεν ὠκύαλος νηῦς ἐγγαθεν ὀρνυμένη ; von der σχεδίη des Odysseus Od. 5.332 ἄλλοτε μέν τε Νότος Βορέῃ προβάλεσκε φέρεσθαι, ἄλλοτε δ' αὖτ' Εὖρος Ζεφύρῳ εἴξασκε διώκειν ; passiv., Od. 13.162 ἡ δὲ μάλα σχεδὸν ἤλυθε ποντοπόρος νηῦς ῥίμφα διωκομένη. – Eben so die Folgenden : Aesch. vollständig Σύριον ἅρμα διώκειν Pers. 84 ; ἔνθεν διώκουσ' ἦλθον ἄτρυτον πόδα, den Fuß in Bewegung setzend, den Schritt beschleunigend ; vgl. Spt. 353 ; Eur. διώκω τὸν ἐμὸν εἰς δόμους πόδα Or. 1344 ; absolut, ἐπὶ πόλιν διώκων, gegen die Stadt eilend, Aesch. Spt. 89, wie auch Xen. An. 7.2.20, absolut, ἀναπηδήσαντες ἐδίωκον, sie eilten fort ; δρόμῳ διώκειν 6.3.25 ; vom Reiter, dahersprengen, Plut. Eumen. 7, Alex. 6 ; fahren, Chares bei Ath. XIII.575e. – Gew.
2) verfolgen, nachsetzen, von Hom. an, vom Kriege u. von der Jagd, überall ; bei Homer mit der bestimmten Bedeutung, daß der Verfolgte weiß, er werde verfolgt, welche Bedeutung z.B. in ἐπιδραμεῖν fehlt. S. Il. 10.354, 359, Scholl. Aristonic. zu beiden Stellen und Lehrs Aristarch. p. 132. Gegensatz διωκέμεν ἠδὲ φέβεσθαι Il. 5.223 ; φεύγοντα διώκειν Il. 22.199 ; φευγέμεναι und διώκειν Il. 10.359 ; ὑποφεύγειν und διώκειν Il. 22.200. Mit der Bedeutung »nachjagen«, »wonach trachten«, Il. 17.75 θέεις ἀκίχητα διώκων, ἵππους αἰακίδαο δαΐφρονος, Unerreichbares zu erreichen suchen. Mit der Bedeutung »vertreiben«, »forttreiben«, Od. 18.409, wo Telemachos zu den Freiern als zu seinen Gästen sagt ἀλλ' εὖ δαισάμενοι κατακείετε οἴκαδ' ἰόντες, ὁππότε θυμὸς ἄνωγε· διώκω δ' οὔ τιν' ἔγωγε. Im passiv., Il. 22.168 φίλον ἄνδρα διωκόμενον περὶ τεῖχος ὀφθαλμοῖσιν ὁρῶμαι. Medium Homerisch in der Bedeutung des activ., Od. 18.8 ὅς ῥ' ἐλθὼν Ὀδυσῆα διώκετο οἷο δόμοιο, er suchte ihn aus seinem Hause zu vertreiben, Scholl. παθητικὸν (d.h. Medium. s. Friedlaender Aristonic. p. 2) ἀντὶ τοῦ ἐνεργητικοῦ und διώκετο : ἐδίωκεν ; lehrreich Il. 91.601, 602, wo neben dem aktivisch gebrauchten Medium das Activ. in derselben Bedeutung steht : αὐτῷ γὰρ ἑκάεργος Ἀγήνορι πάντα ἐοικὼς ἔστη πρόσθε ποδῶν, ὁ δ' ἐπέσσυτο ποσσὶ διώκειν. ἕως ὁ τὸν πεδίοιο διώκετο πυροφόροιο κτἑ. – Folgende : Gegensatz φεύγειν Plat. Gorg. 507b ; ἔριν αἱματηράν Aesch. Ch. 467, u. ähnl.; nachjagen, wonach trachten, ἀρετάς Eur. Ion 440 ; τὰς τιμάς Thuc. 2.63 ; τὴν ἡδονὴν ὡς ἀγαθὸν ὄν Plat. Prot. 354c u. öfter ; τὴν ἀλήθειαν Gorg. 482e ; τὸ ἀγαθὸν καὶ καλόν 480c. So im med., τὸ πλέον ἔχειν Dion.Hal. 1.87 ; u. pass., ὑφ' ἡδονῆς διώκομαι Soph. El. 859 ; – τινά, jemandem nachfolgen, ihm anhangen, καὶ φιλεῖν Plat. Theaet. 168a ; vgl. Xen. Mem. 2.8.6, 4.4.24. Auch von leblosen Dingen, φυτὰ διώκοντα τοὺς ξηροὺς τόπους Theophr., d.i. lieben. – Aehnl. wie persequor, λόγον, eine Untersuchung verfolgen, Plat. Soph. 251a ; vgl. Rep. V.454a ; τὴν ὑπ' ἀρετῆς Ἡρακλέους παίδευσιν Xen. Mem. 2.1.34 ; auseinandersetzen, ἀοιδήν Coluth. 110 ; – τὰ συμβαίνοντα Dem. 4.39, 10.21, immer nur sich durch die Ereignisse in seinen Plänen leiten lassen. – Vertreiben, τινὰ ἐκ τῆς γῆς Herodot. 9.77.
3) In athenischer Gerichtssprache, Einen gerichtlich verfolgen, verklagen, Ggstz φεύγειν Plat. Euthyphr. 3e ; Oratt. oft ; ὁ διώκων, der Kläger, Aesch. Eum. 558 u. A.; διώκειν τινὰ τυραννίδος Her. 6.104, u. sonst ; τῆς ἀπάτης εἵνεκεν 6.136 ; τινὰ περὶ θανάτου Xen. Hell. 7.3.6 ; περὶ ὧν διώκομεν Dem. 18.9. Auch γραφάς, δίκην, Antiph. 2.5 ; Dem. 54.41 ; ἣν (γραφήν) ἐδίωκε Στέφανον 59.69 ; φόνον διώκειν, d.i. den Mord rächen, Eur. Or. 1554.
Pass. διώκομαι, angeklagt werden, gew. φεύγειν. – Adj. verb., διωκτέοι εἰσί Her. 9.58 ; διωκτός, Vertriebener, Soph. bei Poll. 8.158 ; dem man nachtrachten muß, Chrysipp. bei Ath. I.8d ; Arist. Eth. 1.5.

διώκω
[in LXX chiefly for רָדַף ;]
__1. to put to flight, drive away: Mat.23:34.
__2. to pursue;
__(a) of persons; with accusative, without hostility, to follow after: Luk.17:23; with hostile purpose: Act.26:11, Rev.12:13. Hence, to persecute: Mat.5:10-12, 44 10:23, Luk.11:49 21:12, Jhn.5:16 15:20, Act.7:52 9:4-5 22:4, 7-8 26:14-15 Rom.12:14, 1Co.4:12 15:9, 2Co.4:9, Gal.1:13, 23 4:29 5:11 6:12, Php.3:6, 2Ti.3:12;
__(b) metaph., with accusative of thing(s), of seeking eagerly after: Rom.9:30, 1Ti.6:11, 2Ti.2:22; νόμον δικαιοσύνης, Rom.9:31; τ. φιλοξενίαν, Rom.12:13; εἰρήνην, Heb.12:14, 1Pe.3:11; τὰ τῆς εἰ., Rom.14:19; τ. ἀγάπην, 1Co.14:1; τὸ ἀγαθόν, 1Th.5:15; absol., to follow on, drive, or speed on (Æsch.), Php.3:12, 14.†
(AS)