δι·όμνυμι [ῡ] prononcer un serment, jurer, avec l’inf. fut. SOPH. Tr. 255 ; LYC. 167, 43 (κτενεῖν, correct. p. κτείνειν) ;

Moy. διόμνυμαι (ao. διωμοσάμην) prononcer un serment, en parl. des serments prêtés par les témoins, DÉM. 1305, 1310, 1312 ; etc. ; en gén. en parl. d’un serment qconque, DÉM. 1204 ; d’où abs. jurer, SOPH. Aj. 1233 ; ὅρκον δ. LYS. 96, 4 ; ANT. 130, 33, prononcer un serment ; τι, PLAT. Ap. 27 c, jurer qqe ch. ; τοὺς θεούς, DIN. 96, 12, jurer par les dieux ; avec l’inf. affirmer avec serment que, PLUT. Num. 2, Cam. 39 ; avec μή ou μηδέν et l’inf. DÉM. 1204, 320, jurer ou protester avec serment que… ne….

or διομνύω (BGU 647.22 (ii AD)), swear solemnly, declare on oath, esp. in courts of justice, c. fut. inf., ὅρκον αὑτῷ προσβαλὼν διώμοσεν, ἦ μὴν… δουλώσειν S. Tr. 255; δ. κτείνειν (κτενεῖν Cobet) Lycurg. 127; — more freq. in Med., διόμνυμαι, fut. -ομοῦμαι ; aor. -ωμοσάμην, vow, asseverate, S. Aj. 1233, Tr. 378; c. inf., Ῥωμύλον ἰδεῖν Plu. Num. 2; ζημιώσειν Id. Cam. 39; esp. of the διωμοσία, δ. ὅρκον Antipho 5.12; ταῦτα διωμόσω ἐν τῇ ἀντιγραφῇ you swore to this in the oath you took in support of the indictment, Pl. Ap. 27c, cf. Lys. 3.4; δ. ὑπέρ τινος Antipho 1.28; ἠρνεῖσθε διομνύμενοι on oath, D. 18.286; διομόσασθαι τὸν υἱόν swear by his head, Id. 47.73; τοὺς θεούς Din. 1.47.

[ῡ], (ὄμνυμι), (vollständig, feierlich) schwören ; ὅρκον Soph. Tr. 354 ; absol., διομώμοκα Lycurg. 127 ; Philostr.; – sonst nur im med.; Soph. Tr. 377, Aj. 1212 ; häufig in Prosa, Plat. Apol. 27c ; bes. bei den Rednern ; τοὺς θεούς, bei den Göttern, Din. 1.47 ; bes. vom öffentlichen u. gerichtlichen Eid, ὅρκον Lys. 3.1 ; vgl. 10.12 ; ὑπέρ τινος, Antiph. 1.28, 5.11 ; ἐν τῷ δήμῳ διωμόσατο, μὴ εἶναι ἑαυτῷ ἐφόδια Dem. 49.67 ; καὶ μαρτυρεῖν 57.22, 39. Auch Sp., wie Plut., διωμόσατο τὸν Ῥωμύλον ἰδεῖν Num. 2.