διψάω-ῶ (impf. ἐδίψων, f. διψήσω, ao. ἐδίψησα, pf. δεδίψηκα) avoir soif, être altéré, OD. 11, 584, etc. ; ESCHL. Ag. 901, etc. ; en parl. de la terre, des plantes, HDT. 2, 24 ; TH. H.P. 3, 22, 5, etc. ; avec un dat. δ. ὕδατι, SPT. Ex. 17, 3, avoir soif d’eau ; fig. τινος, PD. N. 3, 6 ; PLAT. Rsp. 562 c ; PLUT. Cato mi. 11, etc. ; rar. τι, TÉLÈS (STOB. Fl. 5, 67, t. 1, p. 124, l. 4) ; A. PL. 4, 137 ; NT. Matth. 5, 6 ; τινί, SPT. Ps. 62, 3, avoir soif de qqe ch. (de justice, de liberté, de vengeance, etc.) ; avec l’inf. XÉN. Cyr. 4, 6 ; EL. V.H. 2, 41 ;

Moy. (seul. prés.) -ώμεθα, HERMIPP. (ATH. 426 f).

➳ Les contract. de αε sont en η : διψάει = διψῇ, PD. N. 3, 6 ; sbj. 3 sg. διψάῃ = διψῇ, PLAT. Gorg. 517 ; inf. διψῆν, ion. HDT. 2, 24 ; att. SOPH. fr. 701 ; AR. Nub. 441 ; PLAT. Gorg. 496 d ; impf. 3 sg. ἐδίψη, HPC. 1063, 1067 ; EL. V.H. 2, 41 ; qqf. en α : prés. ind. 2 et 3 sg. διψᾷς, A. PL. 4, 137 ; διψᾷ, PLAT. Ax. 366 a ; SPT. Prov. 25, 21 ; inf. διψᾶν, GAL. 5, 837. — Prés. ion. διψέω, ARCHIL. 68. Épq. réc. διψώω, NONN. Jo. 19, 29 ; TRIPHIOD. 548 ; ANTH. 11, 57. Poét. part. prés. non-contr. διψάων [ᾱ] OD. 11, 587 ; fém. éol. διψεῦσα, ANTH. 6, 21.

Étym. δίψα.

late Ep. διψώω Tryph. 548, AP 11.57 (Agath.); Ion. διψέω Archil. 68; part. διψεῦσα AP 6.21; contr. 3 sg. διψῇ Pi. N. 3.6, Pl. Phlb. 35b; inf. διψῆν Hdt. 2.24, S. Fr. 735, Ar. Nu. 441, etc. ; impf. 3 sg. ἐδίψη Hp. Epid. 3.1. β΄, γ’ (διψᾷς, ᾷ, -ᾶν only in later writers, APl. 4.137 (Phil.), Pl. Ax. 366a, LXX Is. 29.8, Gal. 5.837); fut. -ήσω X. Mem. 2.1.17; aor. ἐδίψησα Pl. R. 562c; pf. δεδίψηκα Hp. Cord. 2, Plu. Pomp. 73; — Med. (v. infr.):
thirst, στεῦτο δὲ διψάων [α] Od. 11.584, etc. ; of the ground, to be thirsty, parched, Hdt. 2.24; δ. ὑπὸ καύματος Alc. 39.2; of trees, Thphr. CP 3.22.5; — Med., διψώμεθα Hermipp. 25. metaph, δ. τινός thirst after a thing, Pi. N. 3.6; ἐλευθερίας Pl. R. 562c; later c. acc., δ. Χῖον Teles p. 8 H. ; φόνον APl. 4.137 (Phil.); δικαιοσύνην Ev. Matt. 5.6; αἷμα J. BJ 1.32.2; also δ. πρὸς τὸν θεόν LXX Ps. 41 (42).2; c. dat., ὕδατι ib. Ex. 17.3; c. inf., διψῶ χαρίζεσθαι ὑμῖν X. Cyr. 5.1.1; ἀκρατῶς ἐδίψη οἴνου πίνειν Ael. VH 2.41, etc.

(vgl. διφάω); inf. διψῆν, u. so immer η statt α in der Kontraktion ; doch διψᾷς Ath. III.122 f. u. Sp., wie NT ; durften ; bei Homer einmal, in der interpolierten Stelle Od. 11.584 στεῦτο δὲ διψάων vgl. Scholl.; Folgde : τινός, wonach, d.h. darnach verlangen, Pind. N. 3.6 ; ἐλευθερίας Plat. Rep. VIII.562c ; φόνου, p. bei Ath. X.433 ; τιμῆς Plut. Cat. min. 11 ; seltener mit dem acc., Teles Stob. Flor. 5.67 ; φόνον Philp. 42 (Plan. 137); NT ; auch mit dem inf., χαρίζεσθαι Xen. Cyr. 5.5.1 ; Ael. V.H. 3.7. Das med. διψώμεθα hat Hermipp. bei Ath. X.426f.

διψάω,-ῶ
(< δίψα, thirst), [in LXX chiefly for צָמֵא ;]
to thirst: absol., Mat.25:35, 37 25:42, 44, Jhn.4:13, 15 19:28, Rom.12:20' (LXX), 1Co.4:11; figuratively, Jhn.4:14 6:35 7:37, Rev.7:16 21:6 22:17; with accusative (= cl. with genitive), τ. δικαιοσύνην, Mat.5:6.†
(AS)