GRC
διχόμηνος
JSON
Bailly
διχό·μηνος, ος, ον [ῐ] du milieu du mois : σελήνη δ. HH. 32, 11 ; PLUT. Flam. 4, M. 288 b, 658 f ; GEOP. 10, 48, lune du milieu du mois, càd. pleine lune ; subst. ἡ δ. ARAT. 808, pleine lune.
Étym. cf. διχομηνία.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
ον, (< μήν) dividing the month, i.e.
at or of the full moon, ἑσπερίη h.Hom. 32.11; δ. σελήνη Gp. 10.48.2, cf. Plu. Flam. 4; διχόμηνος, ἡ, Arat. 808, Ph. 2.293; διχομήνη, ἡ, Gp. 2.14.7, Cat.Cod.Astr. 1.173.
at or of the full moon, ἑσπερίη h.Hom. 32.11; δ. σελήνη Gp. 10.48.2, cf. Plu. Flam. 4; διχόμηνος, ἡ, Arat. 808, Ph. 2.293; διχομήνη, ἡ, Gp. 2.14.7, Cat.Cod.Astr. 1.173.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
in der Mitte des Monats, d.h. zum Vollmond gehörig ; H. h. 32.11 ; σελήνη, der Vollmond, Plut. u. A.; vgl. διχόμην.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
This web service is provided and maintained by TELOTA - IT/DH
