δι·φυής, ής, ές [ῐῠ]
      1 de double nature, en parl. d’un monstre à double forme, HDT. 4, 9 ; des Centaures, SOPH. Tr. 1095 ; de Pan, PLAT. Crat. 408 d ;
      2 p. suite, double, ARSTT. P.A. 2, 10, 18 ; H.A. 1, 12, 2 ; au plur. ὀφρύες δ. ARSTT. H.A. 1, 9, 1, les deux sourcils ; δ. κόραι, ION 10 Bgk, les deux yeux.

➳ Plur. neutre διφυῆ, rar. διφυᾶ, ARSTT. P.A. 3, 7, 1.

Étym. δίς, φύω.

ές ; neut. pl. διφυῆ, also διφυᾶ Arist. PA 669b18 (s.v.l.): — of double nature or form, ἔχιδνα μειξοπάρθενος δ. Hdt. 4.9; of Centaurs, S. Tr. 1095, Pherecyd. 50 J. ; of Pan, Pl. Cra. 408d; Κέκροψ, i.e. man and serpent, but expld. as of double sex (Suid.), or of double race (Egyptian and Greek), D.S. 1.28; δ. Ἔρως sexual intercourse, Orph. A. 14. generally, twofold, double, κόραι Ion Lyr. 16; ὀφρύες Arist. HA 491b14; στῆθος διφυὲς μαστοῖς ib. 493a12; ἡ τῶν μυκτήρων δύναμις Id. PA 657a4; μῦς, of the biceps, Gal. UP 13.13; αὐλός Aret. SD 2.13.

ές, von doppelter Natur, doppelgestaltig, die Bildung zweier Wesen in sich vereinigend ; Ἔχιδνα Her. 4.9 ; von den Kentauren, Soph. Tr. 1085, wie Isocr. 10.26 ; Κέκροψ DS. 1.29 ; Πάν Plat. Crat. 408d ; Ἔρως, von der Gemeinschaft beider Geschlechter, Orph. Arg. 14. – Uebh. = doppelt, zwiefach ; κόραι Ion ; ὀφρύες, στῆθος διφυὲς μαστοῖς, Arist. H.A. 1.9, 12 ; πτέρυγες Strat. 63 (XII.221); ἱμάτια διττὰ καὶ διφυῆ Plut. adv. Stoic. 44.