δι·οικίζω (f. att. ιῶ, ao. διῴκισα, pf. inus.) :
      1 faire changer d’habitation ou de résidence, en parl. de populations, ARSTT. Pol. 5, 9 ;
      2 p. suite, diviser en parties, en quartiers (une ville conquise) : τετραχῇ, XÉN. Hell. 5, 2, 7, diviser en quatre ; κατὰ κώμας, DÉM. 59, 15 ; 366, 27 ; DS. 2, 28, diviser en quartiers ; ἐκ μιᾶς πόλεως εἰς πλείους, POL. 4, 27, 6, d’une ville en faire plusieurs ;
      3 d’où diviser, séparer, disperser, PLAT. Conv. 193 a ; fig. SYN. 198 c ; PHIL. 1, 376, 510 ;

Moy. changer de maison et se transporter dans, avec εἰς et l’acc. LYS. 901 Reiske.

➳ Fut. att. διοικιεῖν, HARP. ; fut. moy. opt. 3 pl. διοικιοῖντο, XÉN. Hell. 5, 2, 5 conj.

Att. fut. -ιῶ D. 5.10: — cause to live apart, disperse, opp. συνοικίζω, δ. τὰς πόλεις break them up into villages (< κῶμαι), Isoc. 5.43, cf. Arist. Pol. 1311a14; τὴν Θηβαίων πόλιν διοικιεῖν D. l.c. ; δ. Μαντινεῖς ἐκ μιᾶς πόλεως εἰς πλείους Plb. 4.27.6; — Pass., διῳκίσθη ἡ Μαντίνεια τετραχῇ X. HG 5.2.7; διῳκισμένοι κατὰ κώμας D. 19.81; generally, to be scattered abroad, Pl. Smp. 193a; remove, migrate, ἐκ Κολλυτοῦ εἰς… Lys. 32.14; διῳκισμένοι τινός separated from…, Luc. Charid. 19; metaph of rich and poor, διῳκίσμεθα καὶ δύο πόλεις ἔχομεν D.H. 6.36.

getrennt wohnen lassen, in gesonderte Wohnsitze führen, um das Gemeinwesen aufzuheben ; von den Bürgern einer eroberten Stadt ; τὴν Θηβαίων πόλιν Dem. 5.10, u. A.; ἐκ τοῦ ἄστεος ἐλαανειν καὶ δ. Arist. Pol. 5.9 ; μαντινεῖς ἐκ μιᾶς πόλεως εἰς πλείους Pol. 4.276, wie Xen. μαντίνεια διῳκίσθη τετραχῆ Hell. 5.2.7 ; κατὰ κώμας διῴκισε DS. 2.28 ; διῳκισμένοι κατὰ κώμας Dem. 19.81. Uebh. = zerstreuen, Plat. Symp. 193a ; trennen, Dion.Hal. 6.36. – Med., ausziehen, ἐκ Κολυττοῦ εἰς τὴν Φαίδρου οἰκίαν Lys. 32.14.