ήεσσα, ῆεν [ῑ]
      1 tournoyant, IL. 5, 479 ; OD. 6, 89 ; EUR. Cycl. 46 ; A.RH. 2, 551 ;
      2 p. ext. arrondi, MOSCH. 2, 55.

Étym. δίνη.

Dor. δινάεις, Aeol. διννάεις Alc. Supp. 7.2, εσσα, εν, gen. contr. δινᾶντος B. 12.78: — whirling, eddying, Ξάνθῳ ἐπὶ δινήεντι Il. 5.479, cf. Od. 6.89, Simon. 53.2, E. Cyc. 46, etc.
rounded, ταλάροιο Mosch. 2.55.

[ῑ], εσσα, εν, strudelreich ὁ δίνας ἔχων ; bei Homer nur von Flüssen und nur im singular. mascul.: δινήεις Il. 21.125 ; δινήεντος Il. 2.877, 14.434, 21.2, 22.148, 24.693, Od. 11.242 ; δινήεντι Il. 5.479, 8.490, 20.392 ; δινήεντα Il. 21.206, 332, Od. 6.89. Vgl. βαθυδινήεις. – Eur. Cycl. 46 u. sp.D., wie Ap.Rh. 2.551 ; bei Mosch. 2.55 ist τάλαρος δ. = der gerundete.