ίδος (ὁ, ἡ) [δῑῐδ] à deux battants, d’ord. avec un subst. au plur. (θύραι, πύλαι, etc.) IL. 12, 455 ; OD. 2, 345 ; 17, 268 ; A.RH. 4, 26 ; au sg. ARAT. 142 ; subst. au plur. αἱ δικλίδες, ANTH. 7, 182, etc. ; rar. au sg. THCR. Idyl. 14, 24. ANTH. 5, 242, porte à deux battants, d’où porte extérieure.

Étym. δίς, κλίνω.

ίδος, ἡ, (< κλίνω) double-folding, epith. of doors or gates, mostly in pl. with σανίδες, θύραι, πύλαι, Od. 2.345, 17.268, Il. 12.455; later δικλίδες alone, folding-doors, AP 7.182 (Mel.), 5.144 (Asclep.), 255 (Paul. Sil.), etc. ; rarely in sg., Theoc. 14.42, AP 5.241 (Eratosth.); δ. θύρη Arat. 193; — written δίκλεις, ειδος, as if from κλείς, double-fastened, Hp. Art. 7 (cf. Gal. ad loc.).

ίδος, ἡ, zweiflügelig, von Türen ; entweder gebildet aus δίς und κλίνω, doppelt angelehnt, oder aus δίς und κλείω, κλείς, doppelt geschlossen oder doppelt schließend ; vgl. Drac. p. 56.18. Darauf, daß sich die zweite Silbe hier und da mit ει geschrieben findet, ist schwerlich viel Gewicht zu legen ; Hippocrat. p. 788 g ὑπὲρ δίκλειδος θύρης ; Apollon. Lex.Homer. p. 59.2 Δικλεῖδες· δίθυροι. Bei Homer erscheint das Wort dreimal : Od. 2.345 κληισταὶ σανίδες, δικλίδες ; 17.268 θύραι δικλίδες ; Il. 12.455 σανίδων, αἵ ῥα πύλας εἴρυντο πύκα στιβαρῶς ἀραρυίας, δικλίδας ὑψηλάς· δοιοὶ δ' ἔντοσθεν ὀχῆες εἶχον ἐπημοιβοί, μία δὲ κληὶς ἐπρήρει. – sp.D.; auch σταθμοί, Ap.Rh. 4.26 ; im sing., θύρην δικλίδα Arat. Phaen. 142 ; ohne Zusatz, Doppeltür, Theocr. 14.42 ; Mel. 121 (VII.182).