ή, όν [δῐ]
      1 qui concerne les juges, PLUT. C. Gracch. 5 ; ἡ δικαστική, ῆς (s.-e. τέχνη) PLAT. Gorg. 464 b, Rsp. 410 a, profession de juge ; τὸ δικαστικόν, ARSTT. Pol. 6, 5, etc. traitement ou honoraires des juges ;
      2 expert en matière judiciaire, homme de loi expérimenté, XÉN. Mem. 2, 6, 38.

Étym. δικάζω.

ή, όν, of or for law or trials, practised in them, X. Mem. 2.6.38; νόμος δ. Plu. CG 5; μισθός Sch. Ar. V. 299; ἡ δικαστική (sc. τέχνη) business of a judge or juryman, Pl. Plt. 303e, etc. ; τὸ δ.
juror΄s fee, Arist. Pol. 1320a26 (but τὸ δ. the judicial element in the state, 1300b13). Adv. -κῶς Luc. Herm. 47.

den Richter betreffend ; – μισθός, der Sold, den jeder Geschworne für den Gerichtstag bekam, Schol. Ar. Vesp. 299 ; Luc. Dem. enc. 25, wie δ. λήμματα Plut. Pericl. 9, = τὸ δικαστικόν, Arist. Pol. 6.5 u. A.; – νόμος Plut. C.Gracch. 5 ; ὁ δικ., der in der Prozeßführung geübt, erfahren ist, also = δικανικός, Xen. Mem. 2.6.38, wie ἡ δικαστική, Kunst der Rechtsverwaltung u. sprechung (vgl. δικανική), Plat. Gorg. 520b, Polit. 303e.
• Adv., δικαστικῶς, nach Art der Richter, Luc. Hermot. 47.