δικαιολογέω-ῶ [ῐ] (seul. prés.) plaider : οἱ δικαιολογοῦντες, LUC. Tim. 11, les avocats ;

Moy. δικαιολογέομαι-οῦμαι (f. ήσομαι, etc.) soutenir son droit, plaider sa cause, abs. ESCHN. 31, 2 ; περί τινος, LYS. (ATH. 209 f) au sujet de qqe ch. ; πρός τινα, POL. 4, 3, 12, ou πρός τινα περί τινος, PLUT. M. 61 a, ou τινι ὑπέρ τινος, LUC. Prom. 4, auprès de qqn au sujet de qqe ch.

➳ Fut. part. -ησόμενος, POL. 4, 3, 12. Ao. ἐδικαιολογησάμην, LUC. Pr. 4, ou ἐδικαιολογήθην, POL. 31, 20, 8.

Étym. δικαιολόγος.