δι·ηνεκής, ής, ές, qui se continue sans interruption, continu ; ῥάϐδοι, IL. 12, 297, baguettes tout d’une pièce, càd. longues et solides ; ῥίζαι, IL. 12, 134, racines qui se prolongent, càd. longues, étendues ; ὦλξ δ. OD. 18, 375, sillon continu ; ὄρος δ. STR. 137, chaîne de montagnes continue ; en parl. du temps, ARSTT. Plant. 1, 4, 4 ; A.RH. 2, 391 ; νύξ, LUC. V.H. 1, 19, nuit continuelle, longue ; νόμος, PLAT. Leg. 839 a, loi d’un effet durable ; ἐς τὸ διηνεκές, APP. Civ. 1, 4, pour toujours.

➳ Att. διαν- [ᾱ] PLAT. Hipp. ma. 301 b et e (vulg. διην-) ; ANAXANDR. (ATH. 455 f).

Étym. διά, ἐνεγκεῖν.

Dor. διανεκής (v. infr.) Supp.Epigr. 1.327.10 (Callatis, i AD), ές : — continuous, unbroken, ἀτραπιτοί τε διηνεκέες Od. 13.195; νώτοισι… διηνεκέεσσι with slices cut the whole length of the chine, Il. 7.321; ῥίζαι, ῥάβδοι, 12.134, 297; εἰ ὦλκα διηνεκέα προταμοίμην Od. 18.375; so δ. σώματα Pl. Hp. Ma. 301b, cf. Anaxandr. 6, BGU 646.22 (ii AD); ὄρος δ. Str. 3.1.3; κανών IG 7.3073.108 (Lebad., ii BC); τὸ δ.
regularity, Gal. 2.355; of Time, perpetual, δ. νυκτί Luc. VH 1.19; δικτάτωρ εἰς τὸ δ. App. BC 1.4.
Adv. διηνεκέως in phrase δ. ἀγορεύειν to tell from beginning to end, Od. 7.241, 12.56 (distinctly, positively, 4.836); ἅπαντα δ. κατέλεξε Hes. Th. 627; cf. τὰ ἕκαστα διηνεκὲς ἐξενέποντα A.R. 2.391; Boeot. and Dor. διανεκῶς without ceasing, εὕδειν Corinna 9 (dub.), cf. SIG 793.3 (Cos, i AD); διηνεκῶς once in Trag., A. Ag. 319, Com.Adesp. 382, M.Ant 2.17, OGI 194.12 (Egypt, i BC), D.Chr. 49.8, etc. ; so διηνεκές h.Ap. 255, Call. Fr. 158; also εἰς τὸ διηνεκές in perpetuity, Ep. Hebr. 7.3, PRyl. 2.427 (ii AD), JHS 33.338 (Macedonia, ii AD); -κῶς invariably, opp. πλεονάκις, Gal. 18(2).315. — The Aeol. and Dor. form διανεκής is used also in Att., as Pl. Hp. Ma. 301b, 301e (cf. Diogenian. ap. Sch. ad loc.), Anaxandr. l.c., IG 2.1054.81; but νόμος διηνεκής a perpetual law is read in Pl. Lg. 839a.

ές, att. διᾱνεκής (ἤνεγκον, διαφέρω, vgl. δουρηνεκής, κεντρηνεκής, ποδηνεκής), stetig, ununterbrochen fortlaufend, sich lang hinerstreckend. Homer : νώτοισιν διηνεκέεσσι Il. 7.321, Od. 14.437, von Tieren ; ῥίζῃσιν μεγάλῃσι διηνεκέεσσ' ἀραρυῖαι, δρύες, Il. 12.134 ; ῥάβδοισι διηνεκέσιν Il. 12.297, an einem Schilde ; ἀτραπιτοὶ διηνεκέες Od. 13.195 ; εἰ ὦλκα διηνεκέα προταμοίμην Od. 18.375;
• Adverbium διηνεκέως, in der Verbindung διηνεκέως ἀγορεύειν, ausführlich, genau, bestimmt erzählen, Od. 4.836, 7.241, 12.56. – Διᾱνεκῆ σώματος μέρη Anaxandr. Ath. X.455f ; λόγος Plat. Hipp. mai. 301e ; Sp.; von der Zeit, νόμος Plat. Legg. VIII.839a ; νύξ Luc. V.H. 1.19 ; διηνεκεῖς αἱ ὀπῶραι Ath. XIV.653f ; ἐς τὸ διηνεκές, für immer, App. B.C. 1.4.
• Adv. διηνεκέως, att. διηνεκῶς u. διᾱνεκῶς ; καταλέγειν Hes. Th. 627 ; vgl. Aesch. Ag. 319 ; – sp.D.

δι-ηνεκής, -ές
(< διήνεγκα, aor. of διαφέρω) [in Sm.: Psa.48:15, 89:30 ;]
unbroken, continuous: adverbially, εἰς τὸ δ., continually (for exx., see Deiss., BS, 251), Heb.7:3 10:1, 12 10:14†
(AS)