δι·ετής, ής, ές :
      1 qui dure deux ans, HDT. 2, 2 ; ARSTT. G.A. 4, 10 ; DH. 8, 2 ; SPT. 2Macc. 10, 3 ; LGS 1, 4 ; ἐπὶ διετὲς ἡϐᾶν, ESCHN. 70, 42 ; DÉM. 1135, dépasser de deux ans l’âge de l’adolescence, càd. avoir 18 ans ;
      2 âgé de deux ans, ARSTT. H.A. 2, 1, 37, etc.

Étym. δίς, ἔτος.

ές, or διέτης, ες, of or lasting two years, χρόνος Hdt. 2.2, etc. ; κύησις Arist. GA 777b15, etc. ; ἀρξάμενος ἀπὸ διετοῦς Id. HA 500a11; ἐπὶ διετὲς ἡβᾶν to be two years past puberty, Is. 10.12, Aeschin. 3.122, Lex ap. D. 46.20.
two years old, Arist. HA 545b11. = διετήσιος, Hsch.

ές, oder nach Choerob. B.A. 1375 διέτης wie bei Her. steht ; bei Isae. u. Dem. ἐπὶ δίετες, bei Harp. ἐπιδιετές ; zweijährig ; χρόνος, Her. 2.2 ; Folgde : ἐπὶ διετὲς ἡβᾶν, Isae. 8.31 ; im Gesetze bei Dem. 46.20, 24 ; nach B.A. 255 τὸ γενέσθαι ἐτῶν ὀκτωκαίδεκα, also 2 Jahre über die Mannbarkeit (ἥβη = 16 Jahre) hinaus sein, der att. Ausdruck für »mündig werden« ; vgl. Harp. p. 79.

διετής, -ές
(< δίς, ἔτος), [in LXX: 2Ma.10:3 * ;]
__1. lasting two years.
__2. two years old: ἀπὸ δ. (sc. παιδός, or neuter; cf. 1Ch.27:23, ἀπὸ εἰκοσαετοῦς), Mat.2:16.†
(AS)