GRC
Bailly
δια·χωρίζω, f. ίσω, att. -ιῶ, diviser, séparer, acc. XÉN. Œc. 9, 7 ; PLAT. Tim. 59 c, Phil. 17 a ; avec ἀπό et le gén. PLAT. Pol. 262 b.
Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »
LSJ
separate, X. Oec. 9.7; τι ἀπό τινος Pl. Plt. 262b; τι καί τι Epicr. 11.14; — Med., Ar. Th. 14; — Pass., Pl. Ti. 59c, Phlb. 17a; γυνὴ χωρισθεῖσα divorced, J. AJ 15.7.10.
Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)
Pape
absondern, auseinanderstellen, Ar. Th. 14 ; unterscheiden, οἷς διακεχώρισται τό τε διαλεκτικῶς πάλιν καὶ τὸ ἐριστικῶς ἡμᾶς ποιεῖσθαι πρὸς ἀλλήλους τοὺς λόγους Plat. Phil. 17a ; κατὰ γένη Tim. 58a ; ἀπό τινος, Polit. 262b u. öfter ; τὴν δύναμιν ἀπ' ἀλλήλων DS. 20.42.
Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)
TBESG
δια-χωρίζω
[in LXX: Gen.1:4 ff (בָּדַל hi.), Gen.13:9 ff. (פָּרַד ni.), etc. ;]
to separate entirely. Mid., to separate oneself, depart: before ἀπό Luk.9:33.†
(AS)
Translators Brief lexicon of Extended Strongs for Greek based on Abbot-Smith, A Manual Greek Lexicon of the New Testament (1922) (=AS), with corrections and adapted by Tyndale Scholars