δι·αρθρόω-ῶ :
   I au propre :
      1 ajuster les articulations, emboîter, acc. PLAT. Conv. 191 a ; d’où au pass. être articulé, ARSTT. H.A. 1, 5, 3 ;
      2 particul. douer de jointures mobiles ; d’où au pass. avoir des jointures mobiles, HPC. Art. 797 ;
      3 en gén. douer d’articulations régulières, d’où au pass. avoir des articulations bien divisées, HPC. 238, 23, 239, 40 ; PLAT. Phædr. 253 d ; ARSTT. H.A. 2, 12, 3, etc. ;
      4 articuler complètement, achever d’articuler, de façonner, ARSTT. H.A. 3, 19 ; EL. N.A. 6, 3 ;
   II fig. :
      1 prononcer en articulant nettement, PLUT. Dem. 11 ;
      2 exposer distinctement, expliquer nettement, PLAT. Leg. 645 c, 963 b ; JAMBL. 222 ;

Moy. articuler nettement, acc. PLAT. Prot. 322 a.

divide by joints, articulate, τὰ στήθη διήρθρου Pl. Smp. 191a; — Pass., διηρθρωμένος well-jointed, well-knit, Hp. Aër. 24, Pl. Phdr. 253d (metaph, πρὸς σωφροσύνην πεπηγὸς καὶ δ. Eun. Hist. p. 246 D.); πόδες, δάκτυλοι, Arist. Phgn. 810a16, HA 504a7; to be differentiated, of the embryo, ib. 489b9, cf. Hp. Nat. Puer. 17; to be movable-jointed, Id. Art. 30; esp.
to be jointed by διάρθρωσις, Gal. 2.656, 18(1).433; also διηρθρωμένον γράμμα a distinct birth-mark (opp. συγκεχυμένον), Arist. GA 721b34.
endue with articulate speech, τὴν γλῶτταν Luc. Dem. Enc. 14, cf. Plu. Dem. 11; — Med., φωνὴν καὶ ὀνόματα διηρθρώσατο τῇ τέχνῃ invented articulate speech and names, Pl. Prt. 322a.
describe distinctly, Id. Lg. 963b, 645c (Pass.), Porph. Plot. 18, Iamb. VP 23.103, etc. ; perceive clearly, distinguish, Phld. D. 1.22, Mus. p. 39K., Vit. Philonid. p. 9 C. ; διηρθρωμένη διάληψις Porph. Abst. 2.43; opp. συγκεχυμένος, Id. Marc. 10.
complete in detail, fill up so as to form an organic whole, lit., πρὶν διηρθρῶσθαι τὸ σῶμα Arist. HA 521a10 (Act. δ. σάρκα τῇ γλώττῃ of a bear licking its cub into shape, Ael. NA 6.3); metaph, Arist. EN 1098a22; — Pass., Id. Metaph. 986b6; ἂν διαρθροῖτο ὁ συλλογισμός Id. Top. 156a20.
distinguish, τὸ γένος A.D. Synt. 138.24.

1) vergliedern, ein Glied mit dem andern verbinden, Hippocr.; dah. gliedern, gestalten, διηρθρωμένους ἔχει καὶ χωριστοὺς δακτύλους Arist. H.A. 2.12 ; vgl. 3.19 ; τὰ στήθη διήρθρου Plat. Symp. 191a ; ἵππος ὀρθὸς καὶ διηρθρωμένος, entgeggstzt εἰκῆ συμπεφυρημένος, Phaedr. 253d ; οὔπω εἰς τοσοῦτον κάλλος διηρθρωμένος Luc. salt. 25 ; περιγραφήν, einen Umriß ausführen, Arist. Eth. Nic. 1.7.17.
2) zergliedern, φωνὴν καὶ ὀνόματα διηρθρώσατο τῇ τέχνῃ Plat. Prot. 322a, er artikulierte die Stimme ; dah. = deutlich auseinandersetzen, Legg. XII.963b, wo es dem διορίζομαι entspricht ; τὴν γλῶσσαν, Luc. enc.Dem. 14 ; vgl. Plut. Dem. 11.