δια·πρεπής, ής, ές :
      1 distingué, remarquable entre tous, éminent, PD. I. 4, 49 ; THC. 2, 34 ; τινι, EUR. Suppl. 841, par qqe ch. ; τι, EUR. I.A. 1588, en qqe ch. ;
      2 abs. magnifique : τὸ δ. THC. 6, 16, la magnificence.

• Cp. -έστερος, XÉN. Mem. 2, 1, 27.

ές, distinguished, νᾶσος Pi. I. 5 (4).44; ἀρετή Th. 2.34; ἐσθῆτι καὶ κόσμῳ δ. Democr. 195, cf. E. Supp. 841, IA 1588; γυναικομίμῳ μορφώματι Id. Antiop. iiA 7 A. ; τὸ δ.
magnificence, Th. 6.16. Adv. -πῶς magnificently, σκηνὴ δ. κεκοσμημένη Plu. Alc. 12; δ. ἀγωνίσασθαι Id. Mar. 28, J. BJ 7.1.2 (Comp.); Sup. -πέστατα D. 50.7.

ές, ausgezeichnet, hervorstechend ; νῆσος Pind. I. 4.49 ; εὐψυχίᾳ, τὴν θέαν, Eur. Suppl. 841, I.A. 1588 ; ἀρετή. Thuc. 2.34 ; τὸ διαπρεπές, das Hervorstechen, 6.16 u. Folgde.