'δια·πράσσω, att. -πράττω (f. -πράξω, etc.) :
   I accomplir jusqu’au bout, d’où :
      1 accomplir, achever : κέλευθον, OD. 2, 213, un trajet, d’où abs. δ. πεδίοιο, IL. 2, 785 ; 3, 14, accomplir un trajet à travers une plaine ; avec idée de temps : ἤματα διέπρησσον πολεμίζων, IL. 9, 326, je passais les jours à combattre ; εἰς ἐνιαυτὸν οὔτι διαπρήξαιμι (κεν) λέγων, etc. OD. 14, 197, une année ne me suffirait pas pour dire, etc. ;
      2 accomplir, effectuer, réaliser, HDT. 9, 94 ; τι παρά τινος, STR. 807, obtenir qqe ch. de qqn ; avec ὅπως ou ἵνα, XÉN. An. 7, 1, 38 ; DC. 46, 2, faire en sorte que ;
      3 achever, càd. faire périr, tuer, seul. au pass. ESCHL. Ch. 1008 ; SOPH. Tr. 784 ; EUR. Ion 353, etc. ; διαπεπράγμεθα, EUR. Hel. 858, c’est fait de nous ; διαπέπρακται τὰ Καρχηδονίων, PLUT. Fab. 5, c’en est fait des Carthaginois (cf. lat. conficere) ;
   II tâcher d’accomplir, faire des efforts pour, machiner : τινί τι, HDT. 3, 61, qqe ch. en faveur de qqn ;

Moy. :
      1 accomplir, réaliser : τι, PLAT. Gorg. 479 a ; DÉM. 923, 2, etc. qqe ch. ; d’où obtenir : τι, XÉN. An. 6, 2, 17, qqe ch. ; τι παρά τινος, XÉN. Cyr. 4, 2, 10, réaliser, càd. obtenir qqe ch. de qqn ; avec ὥστε et l’inf. XÉN. An. 4, 2, 23 ; PLAT. Gorg. 478 e ; LYS. 147, 11 ; avec l’inf. PLAT. Rsp. 360 a, faire en sorte que ; avec μή et l’inf. XÉN. An. 3, 5, 5 ; PLAT. Gorg. 479 a, faire en sorte que… ne ;
      2 tâcher d’accomplir, de réaliser, d’où négocier, traiter : δι' ἑρμηνέων, HDT. 4, 24, par interprètes ; πρός τινα, PLAT. Hipp. ma. 281 a, négocier avec qqn ; περί τινος πρός τινα, XÉN. An. 7, 4, 12, traiter d’une affaire avec qqn.

➳ Ion. διαπρήσσω, HOM. HDT. ll. cc.

'

Att. διαπράττω, Ion. διαπρήσσω, pass over, c. gen., διέπρησσον πεδίοιο they made their way over the plain, Il. 2.785, 3.14; also οἵ κε… διαπρήσσωσι κέλευθον may finish their journey, Od. 2.213, cf. 429; of Time, c. part., ἤματα… διέπρησσον πολεμίζων I went through days in fighting, Il. 9.326; κεν… εἰς ἐνιαυτὸν ἅπαντα οὔ τι διαπρήξαιμι λέγων I should not finish speaking…, Od. 14.197; — Med., διαπραξάμενος βίον Alex. 262.2 (dub.).
bring about, accomplish, Hdt. 9.94; δ. τινί τι get a thing done for a man, Id. 3.61, cf. A. Eu. 953 (lyr.); c. inf., X. Smp. 5.9; abs., Ar. Eq. 93; — Pass., ἐπ’ ἔργοις διαπεπραγμένοις καλῶς A. Ch. 739; — freq. in Med., Hdt. 1.2, 2.2, Ar. Lys. 518, etc. ; δι’ ἑρμηνέων Hdt. 4.24; οὐδὲν καινὸν διαπράττονται D. 35.1; pf. Pass. in med. sense, τὸ αὐτὸ διαπεπραγμένοι εἰσὶν ὥσπερ ἂν εἰ… Pl. Grg. 479a; πολλοῖς πολλὰ παρὰ τοῦ πάππου ἀγαθὰ διεπέπρακτο X. Cyr. 4.2.10, cf. An. 2.3.25; ὃ οὗτοι διαπεπραγμένοι εἰσί D. 35.26, cf. Din. 1.97, Isoc. 4.137; τοὺς ἀνήκεστα δ. Theodect. ap. Arist. Rh. 1399b4, cf. Men. Per. Fr. 1; also strictly in sense of Med., effect for oneself, gain one΄s point, Hdt. 9.41; τὸ ἴδιον Antipho 5.61; φιλίαν δ. πρός τινα X. An. 7.3.16; πλοῖα παρά τινος ib. 6.2.17; c. inf., δ. τῶν ἀγγέλων γενέσθαι Pl. R. 360a; δ. ὥστε folld. by inf., Lys. 16.15, Pl. Grg. 478e, by ind., X. An. 4.2.23; δ. μὴ καίειν ib. 3.5.5. Med., get for oneself, obtain, πλοῖα ib. 6.2.17, cf. 3.2.29.
make an end of, destroy, in Pass., A. Pers. 260 (lyr.), al., S. Tr. 784, E. Hel. 858; διαπέπρακται τὰ Καρχηδονίων Plu. Fab. 5. Med., intrigue successfully, Aeschin. 3.232 (so in Act., διαπρήσσει· ἀπατᾶ, ψεύδεται, Hsch.).

att. διαπράττω, ion. διαπρήσσω (s. πράσσω), hindurchdringen, hindurchkommen, durchmachen, vollenden, vollbringen. Homer : Od. 2.213 ἄγε μοι δότε νῆα καὶ ἑταίρους, οἵ κέ μοι ἔνθα καὶ ἔνθα διαπρήσσωσι κέλευθον, den Weg zurücklegen ; Od. 2.429, Il. 1.483 von einem Schiff ἡ δ' ἔθεεν κατὰ κῦμα διαπρήσσουσα κέλευθον ; Il. 2.785, 3.14, 23.364 μάλα δ' ὦκα (οἱ δ' ὦκα) διέπρησσον πεδίοιο, der genitiv. ist ein Homerischer genitiv. der Ergänzung, wie er bei nominibus überall, bei verbis von Homer ungleich häufiger als in der Attischen Prosa zur Anwendung gebracht wird, διαπράσσειν τοῦ πεδίου wie wenn man ἡ διάπραξις τοῦ πεδίου sagte ; Aristarch faßte διαπράσσειν πεδίοιο = διαπράσσειν διὰ τοῦ πεδίου, Scholl. Aristonic. Il. 23.364 ἡ διπλῆ, ὅτι λείπει ἡ διά, διὰ πεδίου, vgl. Friedlaender Schematol. p. 26 ; mit Partizip Il. 9.326 ἤματα δ' αἱματόεντα διέπρησσον πολεμίζων ; Od. 14.197 ῥηιδίως κεν ἔπειτα καὶ εἰς ἐνιαυτὸν ἅπαντα οὔ τι διαπρήξαιμι λέγων ἐμὰ κήδεα θυμοῦ, ich würde in einem Jahre mit der Erzählung nicht durchkommen, zu Ende kommen.
Folgende :
1) durchmachen, vollenden, vollbringen ; Her. 9.94 ; Att., τί, Ar. Eq. 93, Plut. 217 ; Xen. Mem. 2.3.13 ; τινὶ ὧν δεῖται Cyr. 1.4.13. – Gew. im med., für sich durchsetzen, oft auch für Andere ; bei Plat. nur so, teils absol., Phaedr. 256c, teils c. acc., πάγκαλον πρᾶγμα Symp. 183b ; τὰ πάντα Gorg. 451d, u. ä.; auch folgt μὴ διδόναι δίκην, Gorg. 479a ; ὥστε c. inf., Xen. Cyr. 7.4.9 ; Plat. Gorg. 478e ; auch διαπεπραγμένος τι, Din. 1.97, wie Men. Perinth. fr. 1 ; u. Diphil. Stob. fl. 24.1 ; διαπέπρακται, er hat ausgerichtet, Isocr. 4.187 ; aber διαπέπρακται ὁ πόλεμος pass., Plut. Caes. 52. – Uebh. = unterhandeln, δι' ἑρμηνέων, Her. 4.24 ; πρός τινα, Plat. Hipp. mai. 281a ; περί τινος πρός τινα, mit Einem über etwas, Xen. An. 7.4.12 ; durchsetzen, erlangen, ἀγαθόν τινι παρά τινος. Isae. 3.20.
2) die Tragg. brauchen es übertr. für töten ; στυγερῷ θανάτῳ διεπράχθης Aesch. Ch. 1008 ; vgl. Soph. Tr. 784 ; Eur. Ion 358 ; διαπεπράγμεθα, wir sind zu Grunde gerichtet, es ist aus mit uns, Hel. 864 ; auch Sp., wie Plut. Fab. 5, διαπέπρακται τὰ τῶν Καρχηδονίων.