δια·πλάσσω, att. -πλάττω (f. -πλάσω, etc.) :
      1 façonner, modeler, acc. PHIL. 1, 32, etc. Migne ; JOS. B.J. 7, 8, 1 ; au pass. ARSTT. G.A. 2, 4, 39 ; fig. δ. τῷ λόγῳ, EL. V.H. 3, 1, façonner par la parole ;
      2 revêtir en modelant : δ. πηλῷ, TH. H.P. 4, 15 d, enduire d’une couche d’argile ;
      3 réduire une luxation, GAL. 12, 360.

Att. διαπλάττω, form, mould, ζῷα Ph. 1.15; ὕλην, ἄρτον, σῶμα, Plu. 2.427b, 401f, Him. Or. 14.13; διανοήματα ῥυθμοῖς Jul. Or. 2.78d; metaph, ἐπίνοια J. BJ 7.8.1; δ. τῷ λόγῳ Ael. VH 3.1; — Pass., τέτταρσι διαπλασθέντα προσώποις μῦθον AP 9.542 (Crin.); δ. τὰ μόρια [τοῦ ἐμβρύου] Arist. GA 740a36, cf. Epicur. Ep. 2 p. 38U. ; metaph, to be concocted, invented, PMonac. 6.47 (vi AD).
plaster, πηλῷ Thphr. HP 4.15.2.
Medic., reshape a broken nose, Heliod. ap. Orib. 48.33.5, Gal. 18(1).479.

(πλάσσω), durch-, ausbilden, gestalten ; μῦθος διαπλασθεὶς τέτταρσι προσώποις Crinag. 47 (IX.542); vgl. Diosc. 1 (XII.37); διαγράψωμεν τῷ λόγῳ καὶ διαπλάσωμεν Ael. V.H. 3.1 ; – bestreichen, πηλῷ, Theophr.
Bei Aerzten, wieder einrichten, einrenken.