have in mind, Philostr. Im. 2.1; — but in early writers always διανοέομαι, fut. -νοήσομαι ; aor. διενοήθην, part. διανοηθείς in pass. sense, Pl. Lg. 654c; aor. Med. -ησάμην D.S. 20.3; pf. διανενόημαι Pl. Alc. 1.106a; (< νοέω): — to be minded, intend, purpose, c. inf. pres., fut., or aor., Hdt. 2.121. δ’ and 126, Ar. Lys. 724, Pl. R. 504e, etc. ; μηδὲ δ. περὶ παραθήκης ἄλλο γε ἢ ἀποδιδόναι Hdt. 6.86. δ΄; διανενοημένοι βοηθεῖν Th. 4.72, cf. 7.56; δ. τὴν ἀπόβασιν Id. 4.29; διανοήθητε ἢ ὑπακούειν ἢ μὴ εἴξοντες Id. 1.141; ὑπουργεῖν ἃ διανοούμεθα (sc. ὑπουργεῖν) Antipho 4.3.4.
have in mind, τι Hp. VM 7; τί διανοούμενος εἶπε what he really meant by his words, Pl. Tht. 184a; περί τινος δ. οὑτωσί, ὀρθῶς περί τι, Id. Lg. 644d, 686d; c. acc. et inf., think or suppose that…, Id. Prt. 324b, etc. ; c. gen. abs., διανοεῖσθαί τινων ὡς διαλλαγησομένων Id. R. 470e; abs., think, λέγω νοῦν ᾧ δ.… ἡ ψυχή Arist. de An. 429a23; τὸ διανοεῖσθαι the process of thought, Pl. Tht. 189e; opp. νοεῖν, Arist. de An. 408b25.
bethink oneself, LXX Ge. 6.6. with Advbs., to be minded or disposed so and so, ἄλλως πως πρός τινας, Pl. R. 343b; κακῶς δ. περὶ τῶν οἰκείων Isoc. 1.35; with ὡς and part., ὅταν ὡς πετόμενοι διανοῶνται when they are affected as if flying, Pl. Tht. 158b.

to consider (MT)