δι·αμφισϐητέω-ῶ, être en désaccord, d’où discuter : πρός τινα περί τινος, DÉM. 290, 16 ; 1097, 23 ; τινι περί τινος, ATH. 351 a ; τινί τινος, PLUT. M. 787 c, avec qqn au sujet de qqe ch. ; avec un seul rég. δ. περί τινος, ARSTT. Pol. 3, 16, 6 ; πρός τι, ARSTT. Pol. 3, 16, 13, discuter au sujet ou en vue de qqe ch. ; avec un relat. δ. ποῖα θερμὰ τῶν ζῴων ἐστίν, ARSTT. P.A. 2, 2, 9, discuter de quelle nature sont les animaux qui ont de la chaleur ; au pass. être contesté ou discuté, ARSTT. Nic. 8, 1, 6 ; τὰ διαμφισϐητούμενα, DÉM. 1097, 23, les questions controversées.

dispute, disagree, πρὸς ἀλλήλους περί τινος Decr. ap. D. 18.185, cf. Arist. MM 1211a14; τινὶ περὶ μουσικῆς Ath. 8.351a; ἀρετῆς κτλ. Plu. 2.787d; δ. περί τινος lay claim to, Arist. Pol. 1283b14; πρός τι ib. 1287b35; δ. ποῖα θερμὰ τῶν ζῴων Id. PA 648a24; abs., Id. Pol. 1283a30, CPR 1.20 (i AD), etc. ; — Pass., διαμφισβητεῖται περὶ φιλίας οὐκ ὀλίγα not a few questions are debateable, Arist. EN 1155a32; τὰ διαμφισβητούμενα the points at issue, D. 44.57.

untereinander streiten ; πρὸς ἀλλήλους περί τινος Dem. 18.185 (im Psephisma); πρός τινα, Arist. Polit. 3.16 ; περί τινος, 3.13 ; Pol. 28.9 u. a.Sp.; τινί τινος, mit Einem um etwas streiten, Plut. an seni 7 ; διαμφισβητεῖται, es wird gestritten, gezweifelt, Arist. Eth. Nic. 8.1 ; τὰ διαμφισβητούμενα, streitige Punkte, Dem. 44.57 ; Pol. 12.16.