δια·μελεϊστί, leç. incorr. p. διὰ μελεϊστί.

Étym. v. μελεϊστί.

gliedweise, Glied für Glied, Homer zweimal : Od. 9.291 τοὺς δὲ διαμελεϊστὶ ταμὼν ὁπλίσσατο δόρπον ; 18.339 ἦ τάχα Τηλεμάχῳ ἐρέω, κύον, οἷ' ἀγορεύεις, κεῖσ' ἐλθών, ἵνα σ' αὖθι διαμελεϊστὶ τάμῃσιν ; das α in der Arsis lang ; Bekker schreibt wohl richtiger getrennt διὰ μελεϊστὶ ταμών, διὰ μελεϊστὶ τάμῃσιν, so daß das διά zu ταμεῖν gehört ; Il. 24.409 ἦέ μιν ἤδη ᾗσι κυσὶν μελεϊστὶ ταμὼν προύθηκεν Ἀχιλλεύς. Vgl. die Scholl. zu allen drei Stellen. Sp. haben ein Verbum διαμελίζειν, zerstückeln.