δια·μαρτυρέω-ῶ [ῠ] témoigner en faveur de qqn (accusateur ou accusé) DÉM. 1088 fin ; avec μή et l’inf. IS. 38, 11 ; avec ὡς οὐ et l’ind. LYS. DÉM. protester que… ne ; au pass. être l’objet d’un témoignage favorable, LYS. 167, 40 ; IS. 42, 17 ; τὰ διαμαρτυρηθέντα, ISOCR. 374 b, les protestations produites ;

Moy. protester en produisant un témoignage contre, acc. JOS. A.J. 9, 8, 3.

as Att. law-term, use a διαμαρτυρία, πρός τινα D. 44.27. c. inf., affirm by a διαμαρτυπία that…, δ. μὴ ἐπίδικον… τὸν κλῆρον εἶναι Is. 3.3, cf. D. 44.48; — Pass., aor. διεμαρτυρήθην, to be affirmed in a διαμαρτυρία to be so and so, διεμαρτυρήθη μὴ Πλαταιεὺς εἶναι Lys. 23.13, cf. Is. 3.5; τὰ διαμαρτυρηθέντα Isoc. 18.15. Med., testify against, τὰ πραττόμενα J. AJ 9.8.3.
attest, διαμαρτυρουμένην τὴν παρὰ τῶν θεῶν εὐμένειαν Inscr.Prien. 108.20, 110.15 (ii BC).

Zeuge sein, im att. Recht, entweder für den Kläger, um zu beweisen, daß die Einführung einer Klage zulässig sei, od. für den Beklagten, um darzutun, daß sie es nicht sei, Dem. 44.27, 48 ; u. pass., Lys. 23.13 ; Isae. 3.3.5. Auch = solche Zeugen aufstellen, Din. bei Harp.