δια·λυμαίνομαι [ῡ]
   I act. endommager gravement, d’où :
      1 ruiner, détruire, acc. HDT. 9, 112 ; EUR. Or. 1515 ; fig. avec un suj. de chose : ἵμερός με διαλυμαίνεται, AR. Ran. 59, le désir me consume ;
      2 tromper gravement : τινά τινι, AR. Pl. 436, qqn avec qqe ch. ;
      3 falsifier, altérer : τὸ νόμισμα, AR. Th. 348, tromper en vendant à fausse mesure ;
   II pass. être gravement endommagé ou atteint, HDT. 9, 112 ; EUR. Hipp. 1350.

➳ Au sens pass. ao. διελυμάνθην, EUR. l. c. ; pf. part. διαλελυμασμένος, HDT. l. c.

aor.1 διελυμηνάμην E. Or. 1515: — maltreat shamefully, τινά Hdt. 9.112; Ἑλλάδα δ. E. l.c. ; ἵμερός με δ. Ar. Ra. 59, etc.
cheat grossly, δ. τινὰ ταῖς κοτύλαις Id. Pl. 436.
falsify, corrupt, τὸ νόμισμα Id. Th. 348; of poetry, Id. Ra. 1062.
ruin, spoil, τὰ πολλὰ Plu. Ant. 24; c. dat., Jul. Or. 2.54b. Pass., Orib. 7.20.5; pf. part. διαλελυμασμένος in Hdt. 9.112; aor. διελυμάνθην E. Hipp. 1349 (lyr.).

[ῡ], dep. med.,
1) sehr mißhandeln, schimpflich behandeln ; γυναῖκα Her. 9.112, wo auch διαλελυμασμένη in pass. Bdtg steht ; ἵμερός μεδ. Ar. Ran. 59 ; τὴν πατρίδα διαλυμηνάμενοι Isocr. 4.110 ; Ἑλλάδα Eur. Or. 1515 ; öfter bei Plut.
2) Maß od. Gewicht verfälschen ; τὸ νόμισμα τῶν κοτυλῶν Ar. Th. 348 ; dah. τινὰ ταῖς κοτύλαις, betrügen, Plut. 436 ; übertr., Ran. 1060, von dem Verfälschen der Poesie ; so πράξεις, Handlungen durch falschen Bericht entstellen, Plut. Anton. 24 ; vgl. Her. mal. 24.