δια·λανθάνω (f. διαλήσω, ao.2 διέλαθον, etc.) demeurer caché, être ignoré, avec un suj. de chose ou de pers. et le rég. à l’acc. διαλανθάνειν θεούς, XÉN. Mem. 1, 4, 19, être ignoré des dieux, échapper à la connaissance des dieux ; cf. PLAT. Euthyd. 278 a ; ISOCR. 11 d ; PLUT. M. 961 ; avec un part. διαλήσει χρηστὸς ὤν, ISOCR. 29 fin, on ignorera qu’il est homme de bien ; διαλαθὼν εἰσέρχεται, THC. 3, 25, il entre sans avoir été remarqué.

➳ Fut. διαλήσω (v. ci-dessus) ou διαλήσομαι, HPC. 399.

fut. -λήσω Isoc. 3.16, and as v.l. in Hp. Acut. (Sp.). 21 -λήσομαι ; aor. διέλαθον ; pf. διαλέληθα Pl. Euthd. 278a: — escape notice, with part., διαλήσει χρηστὸς ὤν Isoc. l.c. ; but also διαλαθὼν ἐσέρχεται Th. 3.25; c. acc. pers., escape the notice of, θεούς X. Mem. 1.4.19; σὲ τοῦτο διαλέληθε Pl. l.c., Isoc. 1.44; ὁ διαλεληθὼς (sc. λόγος), a fallacy, Chrysipp. Stoic. 2.8.
abscond, BGU 1187.23 (i BC), PSI 4.285.11 (iv AD).

(λανθάνω), ganz verborgen sein ; Isocr. 11.25 ; τινά, vor Jemandem, ihm entgehen, σὲ τοῦτο διαλέληθε Plat. Euthyd. 278a ; Legg. III.677d : Isocr. 1.44 ; Xen. Mem. 1.4.19 u. Sp., wie Plut. Thes. 23 ; – c. partic., διαλήσει χρηστὸς ὤν Isocr. 3.16 ; 4.84 ; u. umgekehrt, διαλαθὼν εἰσέρχεται Thuc. 3.25.

to escape notice , διαλαθὼν εἰσέρχεται (Thucydides): with accusative pers. to escape the notice of , (Xenophon Historicus) (ML)