δια·λάμπω :
      1 briller à travers, ARSTT. H.A. 2, 11, 10 ; PLUT. M. 382 d ; fig. διαλάμπει τὸ καλόν, ARSTT. Nic. 1, 10, 12, la noblesse d’âme brille dans (l’adversité) ; en parl. des pensées, d’un discours, ISOCR. 233 b ; en parl. de pers. briller, se distinguer, CALL. (SUID. v° Καλλίμαχος) ;
      2 commencer à briller, en parl. du jour, AR. Pl. 744 ; du soleil, PLUT. Pyrrh. 32 ;
      3 p. anal. en parl. de la voix, retentir au milieu de la foule, ARSTT. Probl. 19, 45, 2.

shine through, Arist. HA 503b20, 536a17, Plu. 2.390b; φῶς ἀληθείᾳ λάμπον Porph. Marc. 13; metaph, δ. τὸ καλόν (sc. ἐν ταῖς ἀτυχίαις) Arist. EN 1100b30; ὥσπερ ἀστραπὴ λάμψασα τῆς ψυχῆς Plu. 2.382d.
dawn, διέλαμψεν ἡμέρα Ar. Pl. 744; abs., διαλάμποντος (sc. τοῦ ἡλίου) Plu. Pyrrh. 32. metaph, shine or be conspicuous in a composition, δ. ἰδέαι Isoc. 12.2; of men, to be conspicuous, πίνακες τῶν ἐν πάσῃ παιδείᾳ διαλαμψάντων, title of work by Callimachus, Suid. of a singer, to be conspicuous above a chorus, Arist. Pr. 922a36. Act., cause to shine forth, τὸ ἀνείδεον ἐν εἴδεσι Iamb. Myst. 1.5, cf. Plu. 2.393e.

durchleuchten ; ἕως διέλαμψεν ἡμέρα Ar. Pl. 744, wie Plut. Cat. mai. 13 ; auch διαλάμποντος, da es hell wurde, Pyrrh. 32 ; – ἰδέαι ἐν ταῖς ῥητορείαις, durchschimmern, hervorglänzen, Isocr 12.2 ; mit der Stimme durchdringen, überschreien, Arist. Probl. 19.45 ; – sich auszeichnen, Plut. Aem. 2. Auch trans., φῶς, durchscheinen lassen, Hippocr.