δια·κοσμέω-ῶ :
      1 mettre en ordre une troupe, un cortège (litt. en séparant les uns des autres) acc. IL. 2, 476 ; THC. 1, 20 ; au pass. être disposé, distribué : ἐς δεκάδας, IL. 2, 126, par groupes de dix ;
      2 p. ext. disposer, régler, organiser, HDT. 1, 100 ; THC. 2, 100 ; XÉN. Cyr. 8, 4, 12 ; d’où au pass. διεκεκόσμητο εἰς βασιλέα, PHIL. 2, 522 Migne, il avait été institué roi ;

Moy. :
      1 disposer en ordre ou de côté et d’autre, acc. OD. 22, 457 ;
      2 p. suite, arranger en détail, prendre soin en détail de, prendre grand soin de, HPC. 344.

➳ Act. impf. poét. 3 pl. διεκόσμεον, IL. l. c. Pass. ao. opt. 1 pl. poét. -ηθεῖμεν (p. -ηθείημεν) IL. l. c.

divide and marshal, muster, array, ὣς τοὺς ἡγεμόνες διεκόσμεον Il. 2.476; πομπήν Th. 1.20; — Pass., εἴ περ… ἐς δεκάδας διακοσμηθεῖμεν Ἀχαιοί Il. 2.126; διὰ τρίχα κοσμηθέντες ib. 655.
order, regulate, Anaxag. 12, Hdt. 1.100, Th. 2.100, Pl. Lg. 864a, al., etc. ; — Med., πᾶν μέγαρον διεκοσμήσαντο got it all set in order, Od. 22.457; δ. τὸ σῶμα Hp. Vict. 1.9. Stoic t. t., re-establish the world-order after ἐκπύρωσις, εἶτ’ αὖθις πάλιν διακοσμεῖσθαι [τὸν κόσμον] Zeno Stoic. 1.27.
adorn variously, τινί τι Crobyl. 10; — Pass., στιγμαῖς Philum. Ven. 21.1.

ordnen, in Ordnung bringen ; Hom. Il. 2.476 ὥς τ' αἰπόλια αἰπόλοι ἄνδρες ῥεῖα διακρίνωσιν, ἐπεί κε νομῷ μιγέωσιν, ἃς τοὺς ἡγεμόνες διεκόσμεον ἔνθα καὶ ἔνθα ὑσμίνην δ' ἰέναι ; vs. 126 ἡμεῖς δ' ἐς δεκάδας διακοσμηθεῖμεν Ἀχαιοί ; vs. 655 Ῥοδίων –, οἳ Ῥόδον ἀμφινέμοντο διὰ τρίχα κοσμηθέντες, Λίνδον Ἰηλυσόν τε καὶ Κάμειρον ; von Jägerscharen Od. 9.157 διὰ δὲ τρίχα κοσμηθέντες βάλλομεν ; vom Aufräumen und Reinigen eines Saales Od. 22.457 αὐτὰρ ἐπεὶ δὴ πᾶν μέγαρον διεκοσμήσαντο, medium Homerisch in der Bedeutung des activ. Vgl. ἀποκοσμέω, ἐγκοσμέω, κατακοσμέω. – Folgende : Herodot. 1.100 ἐπείτε δὲ ταῦτα διεκόσμησε καὶ ἐκράτυνε ἑωυτὸν τῇ τυραννίδι : τὴν πομπήν Thuc. 1.20 ; τὰ ἄλλα διεκόσμησε τὰ κατὰ τὸν πόλεμον, ὅπλοις καὶ ἵπποις καὶ τῇ ἄλλῃ παρασκευῇ 2.100 ; τὰ πράγματα Plat. Phaed. 98b ; πόλεις Legg. III.685b ; λόγον Phaedr. 277c ; auch Sp.; τὴν πολιτείσν, τὰς ἱερωσύνας, Plut. Thes. 24, Num. 14.