διακονικός < GRC < Lemma

Mainpage Search Dictionary Analyzer Documentation

GRC

διακονικός

Bailly

ή, όν [ᾱ]
1 qui concerne les serviteurs ou la fonction d’un serviteur : δ. πράξεις, ARSTT. Pol. 3, 4, 12 ; δ. ἔργα, ARSTT. Pol. 7, 14, 7, besogne d’un serviteur ; ἡ διακονική (s.-e. τέχνη) PLAT. Rsp. 299 e, l’art de servir ;
2 apte au service, bon pour servir, AR. Pl. 1170 ; PLAT. Gorg. 517 b ; 518 a.

• Cp. -ώτερος, PLAT. Gorg. 517 b.

Bailly 2020 Hugo Chávez Gérard Gréco, André Charbonnet, Mark De Wilde, Bernard Maréchal & contributeurs / Licence Creative Commons Attribution - Pas d'Utilisation Commerciale - Pas de Modification — « CC BY-NC-ND 4.0 »

LSJ

ή, όν, serviceable, Ar. Pl. 1170, etc. ; διακονική (sc. τέχνη), ἡ, Pl. Plt. 299d; δ. φύσις Id. ap. Plu. 2.416f; Comp. -ώτερος Id. Grg. 517b; αἱ δ. πράξεις, τὰ δ. ἔργα servants΄ business, menial work, Arist. Pol. 1277a36, 1333a7; δ. ἀρεταί ib. 1259b23. Adv. -κῶς in the course of service, Men. 113; serviceably, Sor. 1.80.

Liddell-Scott-Jones, Greek-English Lexicon (9th ed., 1940)

Pape

[ᾱ], zur Bedienung gehörig, geschickt ; Ar. Plut. 1170 ; τέχναι δ. καὶ δουλοπρεπεῖς Plat. Gorg. 518a ; auch διακονικώτερος, 517b ; πράξεις, Dienergeschäfte, Arist. Pol. 2.4 ; ἔργα, 7.14.
• Adv., διακονικῶς, flink, προιλήλυθας Men. Ath. IV.172c.

Pape, Griechisch-deutsches Handwörterbuch (3. Aufl., 1914)