δια·κινέω-ῶ [κῑ]
   I agiter de côté et d’autre, mouvoir légèrement (une articulation) HPC. Art. 786 ;
   II agiter fortement, d’où :
      1 troubler, bouleverser, THC. 5, 25 ; PLUT. C. Gracch. 10 ;
      2 exciter fortement, AR. Nub. 477 ; particul. exciter, émouvoir : τινα περί τινος, SOSIPATER (ATH. 378 c) qqn en l’instruisant de qqe ch. ;

Moy. se mouvoir de côté et d’autre, HDT. 3, 108 ; HPC. 797 e.

move slightly, ἄρθρον Hp. Art. 9; — Pass., to be put in motion, move, Hdt. 3.108, Hp. Art. 30; of mincing gait, Ar. V. 688, Luc. Merc. Cond. 16.
throw into disorder, confound, τὰ πεπραγμένα Th. 5.25; agitate, τὰ συμμαχικά Plu. CG 10; τὴν γνώμην Philostr. VA 2.36.
sift thoroughly, scrutinize, τὸν νοῦν Ar. Nu. 477; τινὰ περί τινος Sosip. 1.22.

[ῑ],
1) heftig bewegen u. dadurch in Unordnung bringen ; τὰ πεπραγμένα Thuc. 5.25 ; aufregen, τὰ ξυμμαχικά Plut. C.Gracch. 10.
2) genau erforschen, νοῦν Ar. Nub. 477 ; τινὰ περί τινος, unterrichten, Sosip. bei Ath. IX.378c.
3) Bei Hippocr. = leicht bewegen ; so med., Her. 3.108.