δια·δατέομαι-οῦμαι [δᾰ] (seul. prés. part. -ουμένης) être partagé, APP. Civ. 1, 1.

aor. διεδασάμην Pi. (v. infr.); in reciprocal sense, divide among themselves, διὰ κτῆσιν δατέοντο Il. 5.158, Hes. Th. 606, cf. Pi. O. 1.51; δ. τὴν ληΐην Hdt. 8.121. in act. sense, divide, distribute, διὰ παῦρα δασάσκετο (Ion. iterative form) Il. 9.333; ἐς φυλὰς διεδάσαντο distributed them among the tribes, Hdt. 4.145; — Pass., to be divided, γῆς διαδατουμένης App. BC 1.1.

(δατέομαι), verteilen, unter sich verteilen ; Homer in tmesi Il. 5.158 χηρωσταὶ δὲ διὰ κτῆσιν δατέοντο ; Hes. Th. 606 ἀποφθιμένου δὲ διὰ κτῆσιν δατέονται χηρωσταί – Bei App. B.C. 1.1 ist γῆς διαδατουμένης passiv. – Vgl. διαδαίω.