'δι·έχω (f. διέξω, ao.2 διέσχον) :
   I tr.
      1 écarter de droite et de gauche, écarter, séparer : ὁ ποταμὸς (σχιζόμενος) διέχων τὰ ῥέεθρα ἀπ' ἀλλήλων τρία στάδια, HDT. 9, 51, le fleuve se sépare et coule en deux bras distants l’un de l’autre de trois stades ; δ. μαχομένους, PLUT. Cæs. 20, écarter des combattants (pour passer au milieu d’eux et aller en face de l’ennemi) ; δ. τὰς χεῖρας, PLUT. Ant. 20, écarter les bras ; particul. écarter les bras pour séparer des combattants, POL. 4, 52, 1 ; PLUT. Cim. 12 ; τὴν φάλαγγα, ARR. An. 1, 1, rompre la ligne d’une armée ;
      2 tenir à l’écart, écarter (les importuns, la foule, etc.) PLUT. T. Gracch. 18 ;
      3 tenir à deux mains, tenir ferme : κόντους, PAUS. 10, 25, 2, des crocs ;
   II intr.
      1 s’écarter, s’entr’ouvrir, PHILSTR. 669 ;
      2 s’éloigner, s’écarter, être écarté, THGN. 970 ; ἀπ' ἀλλήλων, THC. 2, 81 ; ἀλλήλων, XÉN. An. 1, 10, 14, se séparer ou être séparés les uns des autres ; δ. σταδίους ὡς πεντεκαίδεκα, XÉN. Hell. 2, 1, 21 : s’étendre (entre deux points extrêmes) sur une largeur d’environ quinze stades ; δ. ὡς δύο στάδιά τινος, POL. 5, 103, 6, être à une distance d’environ deux stades de qqe ch. ; avec idée de temps : οὐ διέσχον ἡμέραι τρεῖς, SOPH. O.R. 717, il ne se passa point trois jours avant que, etc. ;
      3 être différent, différer, ARSTT. Rhet. 3, 11, 5 ; οὐδὲν ἂν διέχοι, avec l’inf. ARSTT. Metaph. 10, 6, 11, il n’importerait en rien de… ;
      4 p. suite, se distinguer : τόλμῃ, APP. Lib. 132, par son audace ;
      5 (διά, à travers) pénétrer à travers ; ἀντικρὺ δὲ διέσχε ὀϊστός, IL. 5, 100, le trait s’enfonça par devant ; διὰ τῶν σπλάγχνων διέχουσιν αἱ φλέϐες, ARSTT. P.A. 3, 4 (cf. H.A. 1, 17) les veines se répandent à travers les intestins.'

trans., keep apart or separate, ὁ ποταμὸς δ. τὰ ῥέεθρα Hdt. 9.51; δ. τὴν φάλαγγα leave gaps in it, Arr. An. 1.1.10 (so abs., διασχεῖν make way for a person, Plu. TG 18); δ. τοὺς μαχομένους Id. Caes. 20; δ. τὰς χεῖρας spread them out, esp. for the purpose of parting combatants, Plb. 4.52.1; τὰς χεῖρας ἐν μέσῳ δ. Plu. Cim. 19; διασχοῦσα τὰς χεῖρας Id. Ant. 20; c. gen., τῆς ἐσθῆτος διασχών Id. Aem. 31.
hold fast, κόντους Paus. 10.25.2. intr., go through, hold its way, ἀντικρὺ δὲ διέσχε [ὀϊστός] Il. 5.100, 11.253; δι’ ὤμου δ’ ὄβριμον ἔγχος ἔσχεν 13.520; διά τινος δ. Arist. HA 496b31; extend, reach, ἐς τὸν Ἀράβιον κόλπον Hdt. 4.42, cf. 7.122; ἀπὸ τῶν νεύρων πρὸς τὰς φλέβας Arist. HA 515b28.
stand apart, be separated, distant, ἑκὰς δ. Thgn. 970; ὅταν διάσχῃ τὰ κέρατα X. An. 3.4.20, cf. Th. 8.95 (v.l.); δ. πολὺ ἀπ’ ἀλλήλων Id. 2.81; δ. ἀλλήλων ὡς τεσσαράκοντα στάδια X. An. 1.10.4; διέχοντες πολὺ ᾖσαν they marched with broad intervals, Th. 3.22; ὁ Ἑλλήσποντος ταύτῃ σταδίους ὡς πεντήκοντα διεῖχε was about fifty stades wide at this point, X. HG 2.1.21. of Time, παιδὸς δὲ βλάστας οὐ διέσχον ἡμέραι τρεῖς not three days parted the birth (sc. from what followed), S. OT 717. of the earth, open, σεισμῷ Philostr. Her. 1.2; of a river, broaden out, Arr. An. 6.5.3.
differ, γέννῃ τε κρήσει τε Emp. 22.6, cf. Arist. Rh. 1412a12; οὐθὲν ἂν διέχοι φαγεῖν ἢ μὴ φαγεῖν Id. Metaph. 1063a31.
excel, τόλμῃ καὶ προθυμίᾳ App. Pun. 132.

1) auseinander halten ; ὁ ποταμὸς σχιζόμενος – διέχων τὰ ῥέεθρα ἀπ' ἀλλήλων τρία στάδια Her. 7.51 ; τὴν φάλαγγα Arr. An. 1.1.13 ; τὰς χεῖρας, ausstrecken, Plut. Ant. 20 ; bes. Cim. 12 u. a.Sp.; διέχειν τὸ πλῆθος καὶ ἀνείργειν vrbdt Plut. T.Gracch. 18, abhalten ; vgl. Alcib. 4.
2) (durchhalten) durchdringen  ; Il. 5.100 διὰ δ' ἔπτατο πικρὸς ὀϊστός, ἀντικρὺ δὲ διέσχε, er drang durch und an der andern Seite wieder hervor, nicht »ragte hervor«, denn der aorist. διέσχε steht hier in der Bdtg des Anfangens ; »ragte hervor« würde Griechisch imperfekt. sein ; Apollon. Lex.Homer. p. 58.29 διέσχε· διῆλθε ; Il. 11.253 ἀντικρὺ δὲ διέσχε φαεινοῦ δουρὸς ἀκωκή ; διὰ τοῦ ἥπατος διέχει ἡ μεγάλη φλέψ, geht hindurch, Arist. H.A. 1.17 ; vgl. part.anim. 3.4, wo es dem διατείνω entspricht ; dah. ἔκ τινος εἴς τι, von wo aus sich wohin erstrecken, Her. 4.142, 7.122.
3) auseinander stehen, getrennt, entfernt sein ; Theogn. 970 ; ἀπ' ἀλλήλων Thuc. 2.81, wie Xen. An. 1.8.17 ; ἀλλήλων 1.10.14 ; Thuc. 8.95 ; Pol. 5.103.6 ; absolut, ὅταν διάσχῃ τὰ κέρατα An. 3.4.20 ; dah. ὁ Ἑλλήσποντος σταδίους ὡς πεντεκαίδεκα διέχει, breitet sich aus, hat eine Weite von 15 Stadien, Hell. 2.1.21 ; ähnl. ὁ ποταμὸς εἰς πλάτος διέσχε Arr. An. 6.5.6 ; ἡ γῆ διέσχε σεισμῷ, die Erde barst, Philostr.; übh. = auseinander treten, Plut. Pomp. 20, oft. – Von der Zeit, οὐ διέσχον ἡμέραι τρεῖς, waren dazwischen, Soph. O.R. 717. – Auch τόλμῃ διέχειν, = διαφέρειν, sich auszeichnen, App. Pun. 132.