δηριάω-ῶ [ῐ] combattre, lutter, disputer le prix, PD. A.RH. THCR. (v. ci-dessous) ;

Moy. :
      1 combattre, lutter par les armes, IL. 16, 96 ; 21, 467 ; OD. 8, 78 ; τινι, A.RH. 4, 1729, avec qqn ; περὶ νεκροῦ, IL. 17, 734, pour se disputer la possession d’un cadavre ;
      2 lutter en paroles, s’injurier mutuellement, OD. 8, 78.

➳ Act. prés. part. δηριῶν, PD. N. 11, 26 ; épq. δηριόων, A.RH. 1, 752 ; OPP. C. 2, 247. Impf. itér. 2 sg. δηριάασκες, Q. SM. 5, 443 ; OPP. C. 1, 230. — Moy. prés. ind. 3 duel -ιάασθον, IL. 12, 421 ; impér. 3 pl. -ιαάσθων, IL. 21, 467 ; A.RH. 2, 89 ; sbj. 3 pl. -ιόωνται, A.RH. 4, 1729 ; OPP. H. 2, 555 ; 4, 375 ; inf. -ιάασθαι, IL. 16, 96. Impf. épq. 3 pl. δηριόωντο, OD. 8, 78 ; Q. SM. 4, 255.

Étym. δῆρις ; cf. δηρίομαι.

v. δηριάομαι.

wetteifern, Pind. N. 11.26 ; δηριώντων ἀντιπάλων Theocr. 25.82 ; δηριόωντες Ap.Rh. 1.752 ; Opp. C. 1.230.
Bei Homer depon. δηριάομαι, in der Bdtg des activ., = »streiten«, mit Worten und mit Taten, absolut und περί τινος und ἀμφί τινι, in folgenden Formen : δηριάασθον 3 pers. praes. Il. 12.421, δηριαάσθων Il. 21.467 vgl. Scholl. Herodian., δηριάασθαι Il. 16.96, 17.734, δηριόωντο Od. 8.78. Homerisch ist das Wort auch bei sp.D. gebraucht. – Vgl. δηρίομαι und δῆρις.