ης, ες:
   I du peuple, càd. :
      1 populaire, plébéien, HDN 1, 4 ; οἱ δημώδεις, HDN 1, 15, les gens du peuple ;
      2 p. suite, vulgaire, commun, PLAT. Phæd. 61 a, Leg. 710 a ; en parl. de l’écriture démotique (v. δημοτικός) chez les Égyptiens, DS. 3, 3 ;
   II public, d’où :
      1 qui se donne à tous, public, ANTH. 7, 345 ;
      2 connu de tous, PLUT. Per. 30 ; EL. V.H. 3, 3 et 45.

Étym. δῆμος, -ωδης.

ες, popular; μουσική, σωφροσύνη, in the popular sense, Pl. Phd. 61a, Lg. 710a; ἀρεταὶ καὶ κακίαι Phld. Rh. 1.217 S. ; hackneyed, κοινὰ καὶ δ. ὀνόματα Longin. 40.2; στιχίδια Plu. Per. 30, cf. Ael. VH 3.3; λόγος ib. 3.45; τὸ δ. πλῆθος, of civilians, opp. στρατιωτικοί, Hdn. 1.4.8, cf. 1.15.7; of a prostitute, common, AP 7.345. Adv. -δῶς Apollon.Cit. 1.

ες,
1) volksmäßig, gewöhnlich ; μουσική, Plat. Phaed. 61a ; σωφροσύνη, Legg. IV.710a u. Sp.; von Personen, zum Volke gehörig, Sp.; gemein, in sittlicher Beziehung, von einer Frau, Aeschrio (VII.345); vgl. Heliod. 3.3.
2) allgemein bekannt, Plut. Sol. 8 ; στιχίδια, neben περιβόητος, Pericl. 30 ; u. a.Sp.