δεκα·πλάσιος, α, ον [ᾰσ] décuple, HPC. V. med. 14 ; PLAT. Rsp. 615 b ; ἡ δεκαπλασία, DÉM. 726, 23 ; ou τὸ δεκαπλάσιον, PLAT. Leg. 914 c, le décuple ; δ. τινος, POL. 22, 5, 15, décuple de qqe ch.

Étym. δ. -πλάσιος.

ον, tenfold, Hp. VM 16 ; δ. τὸ ἔκτεισμα τοῦ ἀδικήματος ἐκτίνειν Pl. R. 615b; c. gen., ten times greater than, Plb. 21.22.15; τὴν δεκαπλασίαν (sc. τιμήν) καταδικάζειν mulct in ten times the amount, Lex ap. D. 24.105 (dub.); δ. ὑφῃρῆσθαι rob the state of a tenfold penalty, D. 24.82. Adv. δεκαπλασίως Hp. VM 6.

α, ον, zehnfach, Lys. 19.35 ; ἀλγηδόνες δεκαπλάσιαι Plat. Rep. X.615b ; τὴν δεκαπλασίαν, sc. τιμὴν καταδικάζειν, das Zehnfache als Strafe, Dem. 24.105 ; δεκαπλάσιον τῆς τιμῆς ἀποτινέτω Plat. Legg. XI.914c ; – τινός, zehnmal größer als, Pol. 22.5.15.