άδος (ἡ) [ᾰδ]
   I groupe de dix, dizaine, IL. 2, 126 ; HDT. 3, 25 ; ESCHL. Pers. 340 ; etc. ; particul. :
      1 section de dix soldats, décurie, XÉN. Cyr. 2, 1, etc. ; p. ext. section de 16 hommes, ARR. Tact. 7, 23, 3 ;
      2 ἡ Ἀττικὴ δ. LUC. Scyth. 10, le groupe des dix orateurs attiques ;
      3 ἡ Λύκου δ. ERATOSTH. (HARP.), la compagnie de Lykos, en parl. des juges prévaricateurs, à Athènes, parce que les intermédiaires de ce trafic donnaient leurs rendez-vous près de la statue de Lykos ;
      4 p. ext. groupe, compagnie, société, en gén. ; qqf. en mauvaise part, EUR. Suppl. 219 ;
   II le nombre dix, ARSTT. Metaph. 1, 5, 3 ; 12, 8, 17 ; PLUT. M. 740 a ; THEOL. 58 ; etc.

Étym. δέκα.

άδος, ἡ, company of ten, Il. 2.126, Hdt. 3.25; of ships, A. Pers. 340, etc. ; generally, company, ἧς καὶ σὺ φαίνει δεκάδος E. Supp. 219; number, tale, τῶν ἐτέων ἡ δ. οὐκ ὀλίγη Call. Fr. 489; ἡ Ἀττικὴ δ., the ten Attic Orators, Luc. Scyth. 10. Λύκου δ.
the company of Lycus, a name given to bribed dicasts at Athens, because the bribers were to be found near the statue of Lycus in the law-courts, Eratosth. ap. Harp. s.v. the number ten, περὶ τῆς δ., title of work by Archytas, cf. Philol. 11, Arist. Metaph. 1084a12; τέλειον ἡ δ., Pythag., ib. 986a8, cf. Fr. 203. = δεκάτη 1, Hsch. s.v. δεκατευταί.

άδος, ἡ, ein Zehend, eine Summe, Abteilung von Zehnen ; Homer dreimal, von Männern, Decurie : Od. 16.245 μνηστήρων δ' οὔτ' ἂρ δεκὰς ἀτρεκὲς οὔτε δύ' οἶαι, ἀλλὰ πολὺ πλέονες ; Il. 2.126, 128 εἴ περ γάρ κ' ἐθέλοιμεν Ἀχαιοί τε Τρῶές τε, ὅρκια πιστὰ ταμόντες, ἀριθμηθήμεναι ἄμφω, Τρῶας μὲν λέξασθαι ἐφέστιοι ὅσσοι ἔασιν, ἡμεῖς δ' ἐς δεκάδας διακοσμηθεῖμεν Ἀχαιοί, Τρώων δ' ἄνδρα ἕκαστον ἑλοίμεθα οἰνοχοεύειν, πολλαί κεν δεκάδες δευοίατο οἰνοχόοιο. – Folgende : Herodot. 3.25 ; Eur. Suppl. 219. Auch = »die Zahl Zehn«, abstrakt, u. übh. = »Zahl«, Agath. 20 (V.282), vgl. Philod. 18 (V.13).