(seul. prés. et impf. ; v. ci-dessous) :
      1 intr. s’effrayer, être effrayé, craindre, abs. HH. Ap. 404 ; HDT. 3, 51 ; ATT. (PLAT. Rsp. 330 e, etc.) ; τι, ESCHL. Pr. 41, Pers. 600 ; HDT. 1, 159, craindre qqe ch. ; περί τινι, HDT. 8, 99 ; ἀμφί τινι, SOPH. O.C. 492 ; ὑπέρ τινος, HDT. 8, 140 ; περί τινος, ARR. craindre pour qqn ; avec μή, HDT. 1, 165 ; SOPH. Tr. 481 ; THCR. Idyl. 27, 21 ; ARR. craindre que ; avec la prop. inf. EUR. Rhes. 933, craindre que ; avec l’inf. MOSCH. 3, 56, craindre de ;
      2 postér. effrayer, d’où, au pass. être effrayé, s’effrayer, craindre, Q. SM. 2, 499.

➳ Fut. 3 sg. δειμανεῖ, ESCHL. Eum. 519, conj. peu probable. — La sign. active qqf. donnée à ce verbe (ESCHL. Pers. 600) est inexacte, v. Weil, Æschlyli tragœdiæ, l. c., et Dindorf, Lexicon Æschyleum, v° δειμαίνω.

Étym. δεῖμα.

only pres. and impf. (Ep. δειμαίνεσκε Q.S. 2.439): — to be afraid, h.Ap. 404, Hdt. 3.51, etc., S. OC 492, Pl. R. 330c, etc. ; δ. περὶ ἑωυτῷ, ὑπέρ τινος, Hdt. 3.35, 8.140. β’ ; ἀμφί τινι S. OC 492; ἐπί τινι Jul. Or. 2.82a; — Pass., to be frightened, Q.S. 2.499. folld. by a relat. clause with μή…, Thgn. 541, Hdt. 1.165, S. Tr. 481. c. inf., Mosch. 3.56, Oppian. H. 5.320. c. acc., fear, τὴν Περσέων δύναμιν Hdt. 1.159; πάντα δ. A. Pers. 600, cf. Pr. 41; c. acc. cogn., δεῖμ’ ὃ δειμαίνεις E. Andr. 868.

1) sich fürchten, in Angst sein, H.h. Apoll. 404 ; Her. 3.51 ; Plat. Rep. I.330e u. öfter ; τί, vor etwas, Aesch. Suppl. 70 ; vgl. Her. 1.159 ; περί τινι 8.99 ; ὑπέρ τινος 8.140 ; ἀμφὶ σοί Soph. O.C. 492 ; sequ. μή Her. 1.165 ; Theocr. 27.21 ; – c. inf. Eur. Rhes. 933 ; Mosch. 3.56 ; – πόντος δειμαίνει Anyte 5 ; vgl. Antip.Sid. 55 (IX.143).
2) in Schrecken setzen, Aesch. Pers. 592, Eum. 494. So pass., Qu.Sm. 2.499.