(v. ci-dessous) déchirer, d’où dévorer, en parl. de bêtes sauvages, IL. 11, 479 ; p. anal. κτήματα, OD. 14, 92 ; χρήματα, OD. 16, 315, dévorer des biens ; fig. en parl. de soucis, de désir, ronger, consumer (le cœur), AR. Ran. 66.

➳ Seul. prés. 3 sg. -άπτει, AR. l. c. ; 3 pl. -άπτουσι, HOM. ll. cc. ; AR. Nub. 711. Impf. réc. 3 sg. ἐδάρδαπτε, LUC. Men. 14. Ao. sbj. 3 sg. δαρδάψῃ, OPP. H. 4, 628. Pf. 3 sg. δεδάρδαφε, HSCH.

Étym. obscure ; p.-ê. apparenté avec δάπτω.

aor. subj. δαρδάψῃ Oppian. H. 4.628; inf. δαρδάψαι, Hsch. ; pf. δεδάρδαφα, Id. : — devour, of wild beasts, Il. 11.479, Hp. Ep. 17, etc. ; κτήματα, χρήματα δαρδάπτουσιν, they devour one΄s patrimony, Od. 14.92, 16.315, cf. Ar. Nu. 711; δ. με πόθος Εὐριπίδου Id. Ra. 66; in late Prose, Luc. Nec. 14. (Perh. dissim. from Δαρδṛπτω, cf. δρέπω.)

zerreißen ; reduplizierte Nebenform von δάπτω, vgl. ἀταρτηρός ἀτηρός. Bei Homer dreimal, in der Form δαρδάπτουσιν : Il. 11.479 ὠμοφάγοι μιν (ἔλαφον) θῶες ἐν οὔρεσι δαρδάπτουσιν ; ματα (κτήματα) δαρδάπτουσιν ὑπέρβιον, οὐδ' ἔπι φειδώ. – Folgende : τὰς πλευρὰς δαρδάπτουσιν Ar. Nub. 711 ; übertr., τοι οὑτοσὶ πόθος Εὐριπίδου με δαρδ. Ran. 66 ; auch sp.D., wie Strat. 62 (XII.220). – Hesych. hat das perf. δεδάρδαφε.