'[ῡ] (f. δαίσω, ao. ἔδαισα, pf. inus. ; v. ci-dessous) :
      1 propr. faire les parts (pour un repas) : δ. δαῖτά τινι, IL. 9, 70, donner un repas à qqn ;
      2 p. suite, célébrer ou fêter par un repas : γάμον, IL. 19, 299 ; OD. 4, 3 ; HH. Ven. 141 ; PD. N. 1, 72 ; ὑμεναίους, γάμους, EUR. I.A. 123, 707, etc. un mariage, des noces ; τινὶ τάφον, IL. 23, 29 ; OD. 3, 309, les funérailles de qqn ; avec un rég. de pers. τινὰ ἀνόμῳ τραπέζῃ, HDT. 1, 162, fêter qqn en lui offrant un repas horrible ;

Moy. δαίνυμαι (impf. ἐδαινύμην, f. δαίσομαι, ao. ἐδαισάμην, pf. inus.) :
   I intr. prendre sa part d’un repas, festiner, IL. 15, 99 ; 24, 63, etc. ; en parl. d’un repas funéraire, IL. 24, 665 ;
   II tr.
      1 manger : δαῖτα, IL. 24, 802 ; OD. 3, 66, etc. ; κρέα, OD. 9, 162 ; HDT. 3, 18, un repas, des viandes ; μίαν τράπεζαν, THCR. Idyl. 13, 38, manger le même repas ; avec idée de violence, dévorer, consumer, en parl. du bûcher, PD. N. 9, 24 ; du poison, SOPH. Tr. 1088 ;
      2 célébrer par un festin : γάμον, ARCHIL. 84, un mariage.

➳ Act. prés. impér. 2 sg. δαίνυ [ῡ] IL. 9, 70 ; part. acc. sg. masc. -ύντα, OD. 4, 3. Impf. 3 sg. poét. δαίνυ [ῡ] IL. 23, 29 ; OD. 3, 309. — Pass. ao. part. δαισθείς, EUR. Her. 914. — Moy. prés. 2 sg. δαίνυσαι [ῠ] OD. 21, 290 ; 3 sg. δαίνυται [ῠ] IL. 15, 99 ; SOPH. Tr. 1088 ; impér. 3 sg. δαινύσθω, OD. 21, 319 ; 2 pl. -υσθε, OD. 21, 89 ; sbj. 2 sg. δαινύῃ [ῠῃ], OD. 19, 328 ; mais δαινύῃ [ῡ] OD. 8, 243 ; opt. 3 sg. δαινῦτο (p. *δαινυῖτο), IL. 24, 665 ; 3 pl. δαινύατ' [ῡ] (p. *δαινυῖντο), OD. 18, 248 ; inf. δαίνυσθαι, HDT. 3, 18 ; p. élis. δαίνυσθ', IL. 9, 228 ; part. δαινύμενος, HIPPON. fr. 35 ; HDT. 2, 100 ; etc. Impf. 2 sg. poét. δαίνυ' [ῠ] (p. *ἐδαίνυο, de *ἐδαίνυσο), IL. 24, 63 ; 3 pl. poét. δαίνυντο, IL. 23, 201 ; OD. 3, 66 ; THCR. Idyl. 13, 38. Fut. δαΐσομαι, MAN. 4, 615. Ao. poét. δαισάμην, PD. P. 3, 93 ; N. 9, 24 ; sbj. 2 sg. δαίσῃ, CRAT. (Com. fr. 3, 377) ; inf. δαίσασθαι, SOPH. El. 543 ; part. δαισάμενος, OD. 18, 408.

Étym. R. indo-europ. *deh₂-, *deh₂-i-, couper, diviser ; cf. δαίω.

'

imper. δαίνυ Il. 9.70, part. -ύντα Od. 4.3; Ep. impf. δαίνυ Il. 23.29; δαίνυεν (from δαινύω) Call. Cer. 84; fut. δαίσω Il. 19.299, A. Eu. 305; aor. ἔδαισα Pi. N. 9.24, Hdt. 1.162, E. Or. 15; — Med., δαίνυται Il. 15.99; 2 sg. subj. δαινύῃ Od. 19.328; Ep. 3 sg. opt. δαινῦτο Il. 24.665; 3 pl. opt. δαινύατο Od. 18.248; part. -ύμενος Cratin. 142; 2 sg. impf. δαίνυ’ (i.e. -υο) Il. 24.63; fut. δαίσομαι Lyc. 668, Herod. 4.93, etc., (μετα-) Od. 18.48; aor. ἐδαισάμην Archil. 99, Pi. P. 10.31, etc. ; δαισάμενοι Od. 18.408; [δαινυη Od. 19.328; but δαινυῃ 8.243 (for wh. δαινύεαι shd. be read)]. (V. δαίω¹):
poet. Verb (used by Hdt.), give a banquet or feast, δαίνυ δαῖτα γέρουσι Il. 9.70; ἔφασκες… δαίσειν γάμον didst promise to give me a marriage-feast, 19.299, cf. Od. 4.3, h.Ven. 141, Pi. N. 1.72; ὁτοῖσι τάφον μενοεικέα δαίνυ Il. 23.29, cf. Od. 3.309; δ. ὑμεναίους, γάμους, E. IA 123 (lyr.), 707. c. acc. pers., feast one on a thing, τὸν… Ἀστυάγης ἀνόμῳ τραπέζῃ ἔδαισε Hdt. 1.162, cf. E. Or. 15; ζῶν με δαίσεις thou shalt be my living feast, A. Eu. 305. Med., have a feast given one, feast, in Hom. more freq. than Act., Il. 15.99, al., cf. Pi. I. 6 (5).36, Hdt. 1.211; δαίσασθαι γάμον Archil. l.c. c. acc., feast on, eat, δαῖτα, ἑκατόμβας, κρέα, Od. 3.66, Il. 9.535, Od. 12.30; κρέα δαίνυσθαι Hdt. 3.18, Ant.Lib. 18.2 (but c. gen., Id. 11.7); ἐδαίσατο παῖδα S. Fr. 771.5, cf. El. 543; μίαν δ. τράπεζαν eat at a common table, Theoc. 13.38; of fire, consume, Pi. N. 9.24, S. Tr. 765; of poison, ib. 1088.

[ῡ], fut. δαίσω, eigtl. austeilen, zum Essen, vom Wirte (Suid. εὐωχεῖν); δαίνυ δαῖτα γέρουσιν, gieb einen Schmaus, Il. 9.70 ; τάφον, er gab einen Leichenschmaus, 23.29 ; Od. 3.309 ; δαίνυ γάμον Hom. h. Vener. 142 ; δαίσειν γάμον Il. 19.299 ; γάμον δαίσαντα Pind. N. 1.72 ; γάμους ἔδαισαν Eur. I.A. 707 ; εἰλαπίνας Call. Cer. 85 ; δαίσομεν ὑμεναίους Eur. I.A. 123 ; auch Sp., wie DS. 5.49 ; Dion.Hal. 1.48 ; – τινά, Einen bewirten, z.B. ἀνόμῳ τραπέζῃ Her. 1.162 ; ζῶν με δαίσεις Aesch. Eum. 305 ; Eur. Or. 15. Abweichend = essen, bei Ath. XII.530 f.
Med. δαίνυμαι (conj. δαινύῃ Od. 8.243 ; opt. δαινῦτο Il. 24.665, vgl. Scholl. Herodian.; δαινύατο Od. 18.248 ; impf. δαίνυο Il. 24.63 ; ἐδαινύμην Eubul. Ath. II.63e ; δαισάμενοι Od. 7.188); sich bewirten lassen, schmausen, VLL εὐωχεῖσθαι ; absolut, Il. 15.99 ; Her. 1.211, 2.100 ; Pind. I. 5.36 ; δαῖτα Od. 3.66 ; ἑκατόμβας Il. 9.535 ; εἰλαπίνην Il. 23.201 ; δαινύμενοι κρέα τ' ἄσπετα καὶ μέθυ ἡδύ Od. 9.162 ; κρέα Her. 3.18 u. sonst ; γάμον Archil. frg. 84 ; τράπεζαν δαίνυντο Theocr. 13.38 ; Philostr. Uebertr., ἐχίδνης ἰὸς ἐδαίνυτο Soph. Tr. 782 ; δαίσασθαι ἵμερον τέκνων El. 543, genießen ; πυραὶ δαίσαντο φῶτας Pind. N. 9.24 ; auch in Anth.