δί·πτυχος, ος, ον [ῠ]
      1 plié en deux, replié, OD. 13, 224 ; δελτίον δίπτυχον, HDT. 7, 239, tablette double ou repliée ; adv., δίπτυχα, IL. 1, 461, etc. de manière à former une double couche, ou d’un côté et de l’autre, tout autour ;
      2 double, EUR. Ion 1010, Tr. 286 ; au plur. deux, c. δισσοί, SOPH. fr. 164 ; EUR. I.T. 242 ; ou c. ἄμφω, AR. (ATH. 154 e) ; LYC. 554.

Étym. δίς, πτύσσω.

[ῠ] ον, (< πτύσσω) double-folded, doubled, δίπτυχον ἀμφ’ ὤμοισιν ἔχων… λώπην Od. 13.224 (so δίπτυχα λώπην, metaplast. acc. as if from δίπτυξ, A.R. 2.32); δ. δελτίον a pair of tablets, Hdt. 7.239; δ. κάτοπτρον folding mirror, BGU 717.12; κωδίκιλλοι δ. ib. 326ii 15 (ii AD); — in the Homeric phrase δίπτυχα ποιήσαντες [τὴν κνίσην], δίπτυχα is interpr. by Sch. BT as an Adv., having doubled the fat, i.e. putting one layer of fat under the thighs (< μηροί) and another over them, but may be acc., = fold, Il. 1.461, al.
II.
twofold, δ. δῶρον E. Ion 1010; γλῶσσα Id. Tr. 286; in pl., = δισσοί, two, δ. ὀδύναι S. Fr. 152; νεανίαι E. IT 242, cf. Or. 633, Andr. 578, Ar. Fr. 558.
III. δίπτυχα, τά, = Lat. tabulae, SIG 827 i 9 (Delph., ii AD).

ον, = δίπτυξ.