δί·πους, ους, ουν, gén. οδος [ῐ]
      1 à deux pieds, bipède, ESCHL. Ag. 1258 ; PLAT. Def. 415 a, etc. ; ζῷα δίποδα, ARSTT. P.A. 4, 10, etc. animaux bipèdes : τὰ δ. PLUT. M. 636 e, les bipèdes ; ὁ δ. HDT. 4, 192, sorte de rat de Libye qui saute sur ses deux pieds de derrière ;
      2 long de deux pieds, PLAT. Men. 83 d, POL. 266 b.

➳ Acc. sg. δίπουν, à partir du 4^e siècle av. J.C. (au 5^e les adj. en -πους formaient l’acc. en -ποδα, v. Meisterh. p. 117, 8) CIA. 2, 1054, 14, 24 (347 av. J.C.) cf. 1057, 23.

Étym. δίς, πούς.

ποδος (acc. δίπουν IG 2.1054.24, etc.), ὁ, ἡ, neut. πουν, two-footed, A. Ag. 1258, Supp. 895 (lyr.), Pl. Plt. 276c, etc. ; δίποδα, τά, two-footed animals, Plu. 2.636e. δίπους, ὁ, jerboa, which springs from its two hind feet, Hdt. 4.192.
two feet long, γραμμή Pl. Men. 83d; διάμετρος δυνάμει δ. Id. Plt. 266b.

ουν, οδος, zweifüßig, λέαινα, ὄφις, Aesch. Ag. 1231, Suppl. 872 ; μῦς, eine libysche Mäuseart, Her. 4.192 ; ἀγέλη Plat. Polit. 276c ; ζῷα, öfter Arist. u. A. Auch = zwei Fuß lang, Plat. Men. 83d, Polit. 266b.