τά, only in pl., counsels, plans, arts, whether good or bad, δ. θεῶν Od. 23.82; ἤπια δ. οἶδε Il. 4.361, Hes. Th. 236; ὀλοφώϊα Od. 10.289; δ. πάντα καὶ τρόπους ἐπίσταται Semon. 7.78; δ. Κίρκης A.R. 4.559; δ. τέχνης Oppian. H. 1.7. — Sg. nom. δῆνος, εος, τό, Hsch. ; δήνεον (sic), Suid.

τά, Gedanken, Ratschlüsse, Pläne, Anschläge, eigentl. = »Erfindungen«, εὑρήματα, inventa ; denn das Wort kommt doch wohl sicher von δήω, wie κτῆνος von κτάομαι, vgl. Od. 4.544 ἐπεὶ οὐκ ἄνυσίν τινα δήομεν, Il. 9.418 ἐπεὶ οὐκέτι δήετε τέκμωρ Ἰλίου ; Apollon. Lex.Hom. 58.12 δήνεα· βουλεύματα. Homer bat δήνεα dreimal : in freundlichem Sinne mit ἤπιος Il. 4.361 οἶδα γὰρ ὥς τοι θυμὸς ἐνὶ στήθεσσι φίλοισιν ἤπια δήνεα οἶδε· τὰ γὰρ φρονέεις ἅ τ' ἐγώ περ, in feindlichem Sinne mit ὀλοφώιος Od. 10.289 πάντα δέ τοι ἐρέω ὀλοφώια δήνεα Κίρκης ; unbestimmt, ohne adjektiv. Od. 23.82 χαλεπόν σε θεῶν Αἰειγενετάων δήνεα εἴρυσθαι, μάλα περ πολύϊδριν ἐοῦσαν. – Hes. Th. 236 δίκαια καὶ ἤπια δήνεα οἶδεν ; Simonid. Amorg. mul. 78 δήνεα δὲ πάντα καὶ τρόπους ἐπίσταται, ὥσπερ πίθηκος. – Oppian. Hal. 3.1 παναίολα δήνεα τέχνης ἰχθυβόλου φράζευ ; Diodor. 5 (Anth.Pal. 9.405) δείδια σόν τε φυῆς ἐρατὸν τύπον, ἠδὲ σά, κοῦρε, δήνεα. – Apollon. Rhod, 4.559 δήνεσι Κίρκης ; 4.193 κούρης ὑπὸ δήνεσι, 3.661 πάρος ταρπήμεναι ἄμφω δήνεσιν ἀλλήλων. – Als nomin. sing. gibt Suidas δήνεον, s.v. Δηναιόν : δήνεον δὲ τὸ βούλευμα, Hesych. Δήνεα· βουλεύματα, Δῆνος· βούλευμα ; vgl. EM. s.v. Δήνεα p. 266.13.